Gönderen Konu: Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı ?  (Okunma sayısı 3822 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı duaekseni

  • aktif okur
  • **
  • İleti: 209
Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı ?
« : 30 Ağustos 2006, 14:25:40 »

Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı?

     Telefonda sesi titreyerek çıkıyordu.
    -Müsait misiniz? Kendimi çok kötü hissediyorum.Görüşebilirmiyiz?
    -Elbette canım, bekliyorum.
     Telefonum çaldığında ,mutfakta, akşam için yemek yapmaktayım.Saatime bakıyorum akşam ezanına 20 dakika kadar var.Hava kararmak üzere.
    -Hayırdır inşAllah !  diyorum.
    Bir ay kadar önceydi.Mesaj geçmişti.”Gelebilirmiyim?” diye. Bende şu anda memlekette olduğumu ,dönünce kendisini arayacağımı söylemiştim.
    Kur’an eksenli yaptığımız derslerdeki ayetleri tedebbür boyutunda ele alıp,korkusuzca sorgulayan “Rabbimiz bu ayetle bizden ne istiyor?” sorusunun cevabını araştıran, aktif yapıda bir kızdı.
    5 kız arkadaşıyla birlikte bir evde kalıyorlardı.Okulların açık olduğu dönemde haftalık derslerimizin haricinde ,bazı hafta sonları bitişik bloktaki kızları da organize edip, bana da haber vererek, kısa bir surenin tefsiri ve içinde geçen kavramlar hakkında sohbetlerimizi ayarlayan kişi.
    İşletme son sınıf öğrencisi.Alttan bir dersi için yaz okuluna gelmişti.
    Bunlar aklımdan geçerken ,edepli ,mütebbessim, nur yüzü gözümün önüne geliyor.Nasılda özlemiştim! Gülümsediğimi fark ediyorum.Zilin sesiyle,yemeğin altını kısıp, otomata doğru yöneliyorum.Az sonra incecik,narin sulieti beliriyor.Yüzüne baktığımda ağlamaktan gözlerinin şiştiğini ve burnunun kızardığını görüyorum.
  -Gel canım,az önce bende seni nasıl özlediğimi düşünüyordum.Ne iyi ettin de geldin.
    Titreyen bir sesle,
  - Özür dilerim.Akşamın dar vaktinde sizi rahatsız ediyorum.Ama gelmem lazımdı.Çünkü çıldırmak üzereyim.
  İnci gibi yaşlar yanaklarından süzülürken , dudağını ısırıyor.Elinden tutup salona doğru götürüyorum.Çökercesine oturdu koltuğa.Hıçkırarak ağlıyordu.Bir müddet rahatlaması için hiç konuşmadan bekliyorum.Yanına oturup bir elimle sırtını sıvazlarken,diğeriyle elini sıkıyorum.Biraz sakinleşince soruyorum;
   -Hangi okyanusta battı gemilerin? Nedir seni bu dar vakitte sokaklara düşüren sıkıntın?
  - Ben okulu bırakmak istiyorum.Artık dayanamıyorum.Güvenlik noktasına gelip,her başımı açtığımda, kendime olan saygımı biraz daha yitiriyorum.
  - İyi düşündün mü canım ? Ailenle konuştun mu, onlar ne diyorlar?
  -Aslında  bir ay kadar önce, size mesaj geçtiğimde karar vermiştim.Burada olmadığınızdan  hani görüşememiştik ya.Kendimi çok kötü hissettiğimden aileme  telefon ettim.Abim almaya gelince de,kitaplarımı,bilgisayarımı,giyeceklerimi paketleyip eve döndüm.Bir hafta kadar kaldım.Kararımın kesin olduğunu belirttim.
    Babam;
  - Kızım madem okumayacaktın,böyle bir düşüncen vardı, 3 yıldır onca maddi-manevi sıkıntıyı bize ne diye  yaşattın? dedi.
    Annemin,kardeşlerimin her yüzüne baktığımda kahroldum.Sanki evin içinden cenaze çıkmıştı.Oysa ben ümitle “En doğru olanı yaptın,seninle gurur duyuyoruz” demelerini bekledim. Sadece abim “ Eğer istemiyorsan gitme,yanındayım” dedi.
    Bir hafta boyunca hep ağladım.Hiç kimseye içimdekileri anlatamadım.Tekrar dönüp gelmek zorunda kaldım.
    Bir müddet ikimizde susuyoruz.Ne diyeceğimi bilemez vaziyetteyim.
-   Bak güzelim.Vereceğin her kararında yanında olacağımı biliyorsun.Aileni de anlamaya çalış.Sakın onları suçlama.Kendini onların yerine koyarsan,hak verirsin.Çünkü onlar buna henüz hazır değil.Eğer okulu bıraktığında gideceğim yer yok dersen benim başımın üzerinde yerin var.Bu evin kızı olursun.Seni severek bağrımıza basarız.Ancak iyi düşün.”Her şeyi elimin tersiyle itmeye hazırım,başımın örtüsünün bedeli olamaz” diyebiliyor musun? Bu yükü omuzlayabilecek misin?
-İki gündür çıldırma noktasına geldim.Başka hiçbir şey düşünemiyorum.Biliyorsunuz, evimizin cephesi mezarlığa bakıyor.Her önünden geçtiğimde ya hemen ölürsem, Rabbimin huzurunda ne mazeretim olabilir? Diyorum.
  Sonra hocalarımızın sınıfta pardösüyle oturan, dışarıda başını örten kız öğrencileri nasıl aşağıladıklarını bir görseniz! Dayanamıyorum artık.Avaz avaz “Ben bir münafığım” diye bağırmamak için yemin ediyorum kendimi zor tutuyorum. Öfkem onlara değil,kendime.Hem Allah’ı sevdiğimi söylüyorum hem de  O’nun farz emrini yerine getirmiyorum.Sonra utanmadan ,yüzsüzce  başörtüsü zûlmü bitsin diye dua ediyorum.Hiç bir bedel ödemeden ,imtihanım olan bu durumu kendi ölçülerime , nefsime göre belirleyeyim istiyorum.Son iki gündür yemek yiyemiyorum,ders çalışamıyorum,uyku uyuyamıyorum,kitap okuyamıyorum.Kimseyle konuşmak istemiyorum.
  - Peki benden ne yapmamı istiyorsun?
  - Bana somut şeyler söyleyin. Okulu bırak,kendini kandırıp,oyalayıp durma deyin.
  - Bak canım! Daha önceden paylaşmıştım seninle.Tıpkı benim hayatımda olduğu gibi insanların hayatında kırılma noktaları vardır.Ama o benim hayatımdı ve hiç tereddütsüz karar verip,uygulamaya koydum.Çünkü kafamda netleşmiş ve geriye dönmemek üzere yola koyulmuştum.Kınayıcıların kınamasına hiç aldırış etmeden ,Rabbime tevekkül etmiştim.
Elhamdulillah şimdi doğru yolda yürüdüğüme inanıyorum.
    Demek istediğim; sende kararını kendin vereceksin.Ben sadece sana uygulaman esnasında destek olabilirim.Senin adına karar veremem.
   - Ama çok canım yanıyor! Yüreğim daralıyor,nefes alamıyorum.Hiçbir çıkış noktası bulamıyorum.
   - Haklısın.Zor bir karar aşamasındasın.Şunu hiç unutma;Gürbüz çocukların doğum sancısı hep çetin olur.Seninde yüreğindeki iman olgunlaşıp,gelişip,gürbüzleştikçe sancın yoğunlaşıp, Rabbim bittim dediğin anlar olacak.Sınanmadan cennete gideceğimizi mi sanıyorsun? Hem hatırlarsan İnşirah Sûresinin tefsirinde Rabbimizin;
“Şüphesiz her zorlukla bir kolaylık vardır.
 Yine her zorlukla beraber bir kolaylık vardır”
  Müjdesi vardı.Şüphesiz bittim dediğin yerde ,bu müjde sana ulaşacaktır.Hem de bir zorluğa karşılık iki kolaylık olarak.
  Hadi bak yemeğimiz pişmiştir.Biliyorum sen kabak sevmezsin.Ama çok lezzetli olduğuna inanabilirsin.İçine sevgimi kattım.
  Biraz rahatlamış olarak gülümsüyor.
- Sen tabakları koy,ben de ekmeği keseyim. Ama dur ezan okundu değil mi?Rabbimizle olan randevumuza geç kaldık.Önce namazlarımızı kılalım.
    Beraber kalkıp namazlarımızı kılıyoruz.Son secdede omuzlarının sarsılmasından ağladığını anlıyorum.Uzunca bir süre öylece secdede kalıyor.
    Bende ağlıyorum....


   El-Azîm! El-Kerim! Es-Selâm!
   Sümeyye’lerin,Zeynep’lerin,Meryem’lerin,Asiye’lerin Rabbi olan Allah’ım!
   Çağdaş Firavunların, Ebu Cehil’lerin, Yezid’lerin zûlmünden yüreklerimiz yanmakta.
   Gencecik,körpe ekinlerimiz talan edilip,imanlarıyla çok çetin sınavlar vermeye zorlanmakta.
    Narin omuzlarına, altında ezildikleri yükler yüklenmeye çalışılmakta.
    Sen ki “Kimseye taşıyamayacağı yükü yüklemeyeceğini” söylemektesin.
    Eğitim hakları ellerinden alınmakta.
    Senin emrin olan baş örtüleri yüzünden hastahanelerde derman aramaları engellenmekte.
    Dünya dar edilip, tüm sokaklar “kamusal alan” ilan edilip,Müslüman kimliklerinin nişanı baş örtüleri sebebiyle ,neredeyse evlerine hapsedilmeye çalışılmakta.
    Alemlerin Rabbi olan Allah’ım!
     Sen bize çıkış yolları göster….. (amin)
     

     Selam ve salât ile..

    (duaekseni)

Çevrimdışı hasret

  • Yeni üye
  • *
  • İleti: 12
Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı ?
« Yanıtla #1 : 30 Ağustos 2006, 15:47:43 »
Allah razı olsun arkadaşım, tek olmadığımızı hatırlattın bize tekrardan, gerçekten o anları yaşamak insana eziyetmiş gibi geliyor
ama bunlarda sınav biliyoruz,
inşAllah özgür olarak,inançlarımız sorgulanmadan yaşayacağımız bir ülkemiz olacak, o günlerde gelecek ve inşAllah o günleri göreceğiz
arkadaşım
selam ve dua ile....
 :x
elamünaleyküm

Çevrimdışı duaekseni

  • aktif okur
  • **
  • İleti: 209
Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı ?
« Yanıtla #2 : 30 Ağustos 2006, 22:49:39 »
amin cümlemizden.selam ve dua ile..

Çevrimdışı sentez

  • aktif okur
  • **
  • İleti: 197
Acılar Paylaşıldıkça Azalır Mı ?
« Yanıtla #3 : 31 Ağustos 2006, 17:55:38 »
Alıntı

Şüphesiz her zorlukla bir kolaylık vardır.

 :x
YAŞASIN AYNI GÜNEŞİ EMZİRİP İKLİMLERE İKLİMİMİZDEN ALIN TERİ İLE SUNDUĞUMUZ ÜRÜNLER...
(kalbimde ve dualarımda daima SİZ ler olacaksınız.bunda asla şüpheniz olmasın..)