Allah adamlarının örnek ahlâkından biri de, kusurlu olanlara karşı yumuşak davranmaları ve Resûlullâh efendimizin güzel ve eşsiz ahlâkına uyarak öfkelerini yenmeleri idi. Çünkü Peygamber efendimiz nefsi için buğzetmez, ancak Allah’ın hukukuna tecâvüz vâki olduğu zaman buğzederdi.

Emîrül-mü’minîn Hz. Ali buyururdu ki: “Kendisine karşı kusurlu olana yumuşak davrananın ilk mükâfatı, bütün insanların ona yardımcı olmasıdır.”

Ömer bin Abdülazîz hazretlerini çekemeyenler de vardı. Dünyalık menfaatlerine mâni olduğu için, Halîfeyi öldürmeye karar verdiler. Bir hizmetçiye bin altın vererek zehirlettiler.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri zehirlendiğini anlayınca bu köleyi çağırıp dedi ki:

- Ben sana bugüne kadar hiçbir kötülük yapmadığım hâlde bunu bana niçin yaptın, doğruyu söylersen seni affedeceğim.

- Bana bin altın vermek sûreti ile bu ihâneti yaptırdılar.

- O altıınları getir seni affedeyim.

Köle altınları getirdi. Yaptığına çok pişman oldu. Ömer bin Abdülazîz hazretleri, altınları devletin hazînesine bağışladı. Köleyi de affetti...

Şeytan, Yahyâ aleyhisselâm’a, “Benim en kuvvetli tuzağım gazaptır. Ben insanları bununla esir ederim, bununla cennet yolundan saptırırım” demiştir.

Uhud gazâsında Resûlullahın mübârek yüzü yaralanıp, mübârek dişi kırılınca, Eshâb-ı kirâm çok üzüldüler: “Duâ et, Allahü teâlâ, cezâlarını versin” dediler.

Bunun üzerine Peygamber efendimiz, “Lanet etmek için gönderilmedim. Hayır duâ etmek için, her mahlûka merhamet etmek için gönderildim” buyurdu. Düşmanlarını affetti. Lanet etmedi. Sonra da onlara şöyle duâ etti: “Yâ Rabbî! Bunlara hidâyet et. Tanımıyorlar, bilmiyorlar!” Hadîs-i şerîfte de, “Allahü teâlâ, affedenleri azîz eder. Allah rızâsı için affedeni, Allahü teâlâ yükseltir” buyuruldu.

Kötülük edene de ihsânda bulunmak, insanlığın en yüksek derecesidir. Bu sıfatlar, düşmanı dost yapar.

Îsâ aleyhisselâm buyurdu ki: “Kötülük yapana karşı, kötülük yapmayınız. Sağ yanağınıza vurana sol yanağınızı çeviriniz!”