Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Kalbler kabirden harap,
Şaşkın acem ve arap,
Hep hicran, hep ızdırap.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Yürek deler ok bugün,
İnsaf, vefâ yok bugün,
Derdim, gamım çok bugün.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Dünya Leylâ, biz Mecnûn,
Can buğdayı oldu un,
Hikâyesi zor bunun.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!
Başa güreşir yalan,
Her yer kamusal alan,
Gözyaşı bize kalan.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Çok yasalar var amma,
Tuz ekerler yarama,
Çâre yok derde, gama.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Sabah, akşam, rûz-ü şeb,
Hicranım büyüdü hep,
Diş biler yılan akreb.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Tâgutlar kurdu pusu,
Beynimde kaynadı su,
Yok vefanın kokusu.
Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Akıl almaz bir düzen,
Hep dertli erkek ve zen,
Zuhur etti mûcizen.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Vurdu zalimler mühür,
İrtica, zikir, şükür,
Kuşlar benden daha hür.
Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!

Hak bu, adalet bu mu?
Kanım ıslatır kumu,
Ateş aldı can mumu.

Ah! Ey gül yüzlü Nebî,
Neler oldu dünyada?
Büküldük ipler gibi,
Düştü ümmet feryâda!


Mustafa Necati Bursalı