Ruhunun nefes aldýðýný hissettiði sohbetlerden
birisinden çýkmýþtý.
Apartmandan çýkar çýkmaz soðuk hava yüzüne çarptý, ama
onun zihni hâlâ
az
önce okuduklarý bir cümleye takýlý kalmýþtý: ;
"Allah insanlarýn duasýný iþitir ve onlara cevap
verir, onlarla
konuþur."
Dalgýn bir halde arabasýna bindi. Anahtarý kontaða
sokmadan önce,
soðuða
aldýrmadan, birkaç dakika daha bu konuyu düþündü.
Nasýl? bu soru
ruhunun
derinliklerinden gelip zihnini bir bulut gibi
kaplýyordu.
Nasýl?
Onun herþeyi duyabileceðinden zerre kadar þüphesi
yoktu, ama yine de
dualara
nasýl karþýlýk verdiðini zihni kavrayamýyordu.
Sonunda, cevabý bulmayý
zamana býrakmayý düþünüyordu ki, birden içinden bir
ses
"Bunu neden bir dua vesilesi yapmýyorsun?" dedi.
Sahi ya, onun
elinden
gelen dua etmekten baþka ne olabilirdi? Yüksek sesle
Rabbine seslendi:
"Allahým! Senin her kulunun kalbinden geçen arzulardan
bile haberdar
olduðunu biliyorum. Benim bu dileðimi de elbette
duyuyorsun. Lütfen,
dualarý
nasýl duyduðunu ve onlara nasýl cevap verdiðini bana
öðret! "
Arabayý çalýþtýrdý ve ruhen rahatlamýþ bir halde evine
gitmek üzere
yola
koyuldu. Ana caddede ilerlerken, birden garip bir
duygu doðdu kalbinde.
Bu
duygu arabayý durdurup bir kutu süt almasýný
söylüyordu. Önce kulak asmadý ve arabasýný sürmeye
devam etti. Ama ayný
duygu bu defa daha güçlü bir þekilde benliðini sardý.
Bunun Rabbinden
kendisine gönderilmiþ bir iþaret, bir mesaj
olabileceðini
düþünerek;
"Pekala Rabbim, sütü alacaðým" dedi.
Bu, çok da zor bir sýnav gibi görünmüyordu zaten.
Arabadan inip bir
kutu süt
alacaktý o kadar. Öyle de yaptý ve yeniden yola
koyuldu. Ana caddeden
arabasýný sürmeye devam ederken, bir ara sokaðýn
aðzýndan geçiyordu ki,
içindeki ses bu defa ona "O sokaða sap" diye emretti.
Önce sokaðý
geçti,
ama duygu kuvvetlenince Peki diyerek geri dönüp o
sokaða girdi.
Sokaktan
ilerledikçe binalarýn görünümü deðiþiyor ve iki katlý
binalar yerlerini
tek
katlý derme-çatma barakalara býrakýyordu. Birkaç ev
daha geçtikten
sonra,
ses durmasýný söyledi.
Arabayý saða çekti ve etrafýna bakýndý. Burasý tam
anlamýyla bir
gecekondu
mahallesiydi. Ve evlerin çoðunun ýþýðý sönmüþtü. Belli
ki, sabah
erkenden
iþe gidecek insanlar yataklarýna girmiþti bile. O
bunlarý
düþünürken, yüreðinin sesi bu defa ona þu emri verdi:
"Git ve sütü sokaðýn karþýsýndaki yeþil evde yaþayan
insanlara ver."
Genç adam eve baktýðýnda onun pencerelerinden de
diðerleri gibi ýþýk
gelmediðini gördü.
Bu anlamsýz birþey diye düþündü bir an kendi
kendisine. Bu evin
insanlarý
yataklarýnda uyuyorlar ve onlarý uyandýrdýðým takdirde
aptal durumuna
düþeceðim.
Ama o ses "Git ve sütü ver!" dedi yine ona.
Tereddüt etti uzunca zaman. Sonra ayný akþam ettiði
duayý hatýrladý. Ve
bunun Ondan bir iþaret olabileceðine kanaat getirdi.
Arabasýndan çýktý.
Ýsterlerse bana aptal gözüyle baksýnlar.
"Bu Rab'bimden gelen bir emirse eðer ona uyacaðým"
dedi kararlýlýkla.
Sokaðýnm karþýsýndaki eve gitti ve zili çaldý. Ýçerden
koþuþturmalar,
gürültüler geldi.
"Kimsin? Ne istiyorsun?" dedi içerden bir erkek sesi.
Aksaný
farklýydý, ama
söyledikleri anlaþýlabiliyordu.
Genç adam hemen oradan kaçýp uzaklaþmak istedi bir an.
Fakat o bunu
gerçekleþtiremeden kapý açýldý. Fakir görünümlü bir
adam açtý. Yüzünden
hüzün okunuyordu, ama kapýsýnda bir yabancýyý
görmekten de fazla hoþnut
deðil gibiydi.
" Buyrun?" diyen ev sahibine sütü uzattý.
"Bunu size getirdim."
Adam sütü aldýðý gibi içeri koþtu. Daha sonra
koridorun öteki ucundaki
odadan çýkan
bir kadýn mutfaða doðru seðirtti hýzla. Onu izleyen
adamýn kucaðýnda
ise bir bebek vardý. Aðlayan bir bebek. Adamýn gözlerinden
sicim halinde
gözyaþlarý
dökülüyordu. Yarý aðlayarak yarý konuþarak
þunlarý söyledi:
"Þehre geleli iki ay oluyor. Hâlâ iþ bulamadým. Dostun
ahbabýn
yardýmlarýyla
bugüne kadar geldik. Ama bugün bebeðimize süt alacak
paramýz yoktu.
Sürekli
dua ediyordum Allah'a bize süt göndermesi için."
Mutfaktan kadýnýn sesi geldi bu sýrada. Onun söylediklerini anlayamadý,
çünkü baþka bir dil konuþuyordu. Kocasý onun sözlerini
genç adama
tercüme
etti:
"O'ndan bize bir meleðiyle süt göndermesini
istiyordum.Sen bir melek
misin
yoksa?"
Genç adam cüzdanýndaki bütün parayý çýkarýp zorla
adamýn eline
tutuþturdu.
Ve adama bundan sonra onun için hep dua edeceðini, ve
bir iþ
bulabilmesi
için elinden geldiðince yardýmcý olacaðýný söyledi.
Kelimeler boðazýnda düðümlenince, döndü ve arabasýna
bindi. Bu defa
onun
gözlerinden yaþlar dökülüyordu...
Artýk Allah'ýn kullarýnýn dualarýný nasýl duyduðunu,
onlara nasýl cevap
verdiðini daha iyi anlamýþtý!
