Tren kalktı! ..
İstasyon booş, vakit; gece yarısı...
Ben, “seni” kaçırmışım! ..
.....
İçi bensiz trenlerin yolunda mı gözlerin? ..
§
(2)
Bir siyah karpuz gibi kırıldı gece...
Yarıldı içim;
...sen sızdın! ..
§
(3)
İhtiyar bir konağın, iki karanlık duvarı arasında sallanıp duran bir sarkaç gibi bıraktın beni;
Boynumdan, zamana asıp! ..
.....
Sallanıyorum...
Saat dolabının camları içinde, , , yanıyor canım! ..
Dolap ise; camlı salonda tutsak! ..
§
Benim avucumdayken zaman, ben’im kıvranan zamanın avucunda;
...kalbine mahmuz saplı avı gibi kartalın...
Pençesinden kurtulsam, yer parçalar düşünce! ..
.....
Yaaar, yar;
Revâ mı bunlar? ..
§
Bu nasıl bir gidiştir, parmaklarının ucunda? ..
Ve, parmaklarının ucunda iken, canıma batan diken...
Canımsın...
Cananımsın, da bu gece; neden üşüyorum hayalinin kollarında? ..
§
(-1)
Tren kalktı! ..
İstasyon boş...
Ve, gecenin yarısı...
.....
Seni kaçırdığımı hangi cümle söylesin? ..
Muammer Erkul
