Garip insan kimdir? Vatanından yakınlarından uzak olan kimsedir. Böyle bir kimse, bir vazife için gelmiş olduğu gurbet hayatını biran evvel yüz akıyla bitirip vatanına dönmeyi, yakınlarına, dost ve sevdiklerine kavuşmayı arzu eder. Kendisini ilgilendirmeyen işlerle fuzuluğraşmaz. Günlerinin sayılı olduğunu bilir. Vazifesini tamamlamak için çırpınır. "Vaktimi nasıl en iyi değerlendirebilirim" düşüncesiyle çabalar. Garip olarak bulunduğu memlekette, kimseye kin ve düşmanlık beslemez. Kimsenin gıybetini yapmaz. Bir sıkıntı görse, geçici olduğunu düşünerek sabreder. Kısaca, her anını döneceği gerçek vatanı hesabına değerlendirmeye gayret gösterir.
Yolcu da öyle değil mi? Yolcu, gideceği yeri düşünür. Dostlar kafilesinden geri kalmamak için dikkat eder. Yolda uyuyup kalmaz. Dinlenmesi, etrafına bakması, yemesi, içmesi kısaca her hal ve hareketi birer amaç değil, hedefine kavuşması için birer vesiledir.

***
İnsan da, bu dünyada tam bir gurbettedir. Asıl vatanı Cennet'tir. Dostlarının binde 999'u kabrin öte tarafındadırlar. Başta Resûlullah olmak üzere bütün peygamberler, evliya, şühedâ ve salihler orada kendisini bekliyorlar. O, burada geçici bir askerlik ve önemli bir memuriyet için bulunmaktadır. Yanındaki birkaç akraba, dost ve sevdikleri de kısa bir süre sonra oraya dönecekler. Dolayısıyla âhireti özlemeli. O gerçek dostların meclisine layık olmak için gerekli hazırlıklarını biran evvel yapmalı. Asıl hedefini unutup da dünyaya dalmamalı. Dünyadaki her şeyi bir amaç olarak değil, bir araç olarak kabul etmelidir. Böyle düşünen bir kimse, "Yolcu yolunda gerek" der, bir an önce vazifesini ikmâl etmeye bakar.
Ayrıca, insanın, ömrünü yaşadığı an bilmesi ve âhireti hesabına fırsatları iyi değerlendirmesi tavsiye ediliyor. İnsan bu şekilde hem ibâdet ve taatlerini zevkle yapar, hem de hayatında eksik olmayan musibet ve sıkıntılara daha kolay dayanır. "Nasılsa her şey geçicidir" der ve kolay kolay yıkılmaz. Hastalık gelmeden önce sağlığının, ölüm gelmeden önce hayatının değerini bilir ve ona göre çalışır. (alıntı)