Ey bütün çiçeklerin,bütün bitkilerin,yerin göklerin,ve alemlerin rabbi…
Ben senin yarattığın tohumlardan cansız bir tohumdum bir zamanlar,
Sen bana can verdin.
Dualarımı kabul ettin,beni bir çiçek yaptın.
Bana kendi dilediğin gibi bir şekil verdin,renklerle,desenlerle,süsledin
yüzümü,
Bana bir koku sürdün,koklayanı mest eden
Güzellerden bir güzel yaptın görebilenlere gösterdin,
Senin verdiğin cazibeyle kuşları böcekleri çağırdım kucağıma….
Dayanamadılar koştular…
Onlara senin rahmet çeşmelerinden şerbetler sundum,
Senin izninle
Birbirimize güldük,birbirimize sarıldk,el ele kucak kucağa sana
şükrettik,seni zikr ettik günler boyunca nice kuşlar nice böceklerle tanıştım
böylece…
Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.
Nihayet beni bir kulun gördü,
Yanımdan geçiyordu birgün…
Beni fark etti,durdu,geri döndü,eğildi
Yüzüme baktı uzun uzun önce gözleriyle,sonra elleriyle okşadı kokladı
kokladı…
”Ne güzel yaratılmış! ” dedi sesizce.
işte o an niçin var olduğumu anladm.
Melekler sardı etrafmızı ansızın,
İmrenerek seyrettiler olup biteni…
Görmediği Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yücelişini gördüler.
Ve her şeyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler…
Çekilen resimlerde ben de vardm…
Ey dualara cevap veren Rabbim,
Ben cansz bir tohumdum…
Dualarmı kabul ettin güzel bir çiçek oldum.
Senin kudretinle canlandm,
Senin sanatınla süslendim,
Senin lütfunla güldüm…
Şimdi bir duam daha kaldı mahşere sakladm;
‘ ‘ BENİ GÖREN GÖZLERİ ATEŞTE YAKMA,YA RABBİ ! ‘ Amin.
