Ey Nefsim...

Bilirmisin , eşyanın hakikatını ...

Hani o duran taşın zikri ile o uçan kuşun fikrini..

Bilirmisin , şu büyük zannettiğin maddenin , zerreden ibaret olduğunu..

Sen hiç Allah dostu gördünmü , masiva perdeleri olmadan ..

Nurun adından başka duydunmu hakikatını..

Sen hiç gözyaşı ile abdest aldınmı ?

İliklerinde Zikrullahı tattınmı , Marifet denizinde yüzdünmü hiç..

Hani o gölgelenme zamanı kadar bir hayat vermişti Rabbin..

Hani tavsiye ettiğin o iyilikler vardı Ya !.. Kendi yapmadığın..

Hani o namazlar vardı ya ulaşmak için Yaradana ,

Spor yapar gibi yaptığın , o dualar vardı ya kapıların anahtarı..

Hani oruçlar , zekatlar , sadakalar vardı ya gariplerin hakları..

İşte bugün hesap günüdür , geri dönüşü olmayan..

Hani o mizan , o defter , o sırat diye duyardın ya

İşte bugün o gündür..

Hani o ellerin vardı ya klavye başında yazan fütursuzca...

İşte bugün onun hesabının verileceği gündür..

Varsa hünerin bugün göster , işte bugün o gün...

YA RABBİ.....

Sunulacak , hiç bir şeyim yok , o akan gözyaşlarım da kurudu bugün..

Takdir-e şayan hiç bir amelim yok , hepsi beni terketmiş..

Ancak vakti zamanında bu eğri eller bir kağıt karalamıştı ya..

Hani o eğri büğrü çekiştirdiği cümlelerle...

Hani biri de bir cevap vermişti de , görüşmeden tanış olmuştuk..

Hani hep birbirimize dua ederdik.. Rabbimiz ayırmasın diye..

Ben yerimi biliyorum çıkıştanda ümidvar değilim...

İstemeye de yüzüm de yok gücüm de , Hani o dua hatırına

Bizi dünyada ayırmadığının aşkına...

Burada da ayırma diyecek gücüm var ancak ,

Benim duam kabul de olmaz , makbul de ...

Belki o internet dostluğu hakkı için ümid sahibiyim..

Bizi dünyadaki gibi AYIRMA....



......