Vaktiyle bulunduğu küçük yerde geçim sıkıntısı çeken dürüst ve temiz yaratılışlı genç bir adam birgün memleketine çok uzakta bulunan bir şehir merkezine giderek iş bulup çalışmaya,kendine yeni bir hayat düzeni kurmaya karar verdi.Bu niyetle vakit kaybetmeden hazırlanıp yola koyuldu.Genç adam,bu yolculuğu sırasında izahı kendisi için imkansız bir takım olaylarla karşılaştı:
Bazı kimseler bir tarlaya buğday ekiyorlar,hasad ediyorlar,sonrada bunları ateşe verip yakıyorlar.İkinci olarak bir adam gördü.Büyük bir taşı kaldırmaya çalışıyor,kaldıramıyor;ama bu taşa bir tane daha ekleyince kaldırabiliyor,bir üçüncüyü ekleyince de daha da rahat kaldırabiliyor.3'üncüsü de şu idi:Bir adam koyuna binmiş,onun üzerine birkaç kişi daha binmiş koşturuyorlar,arakalarından birileride onlara yetişmek için çabalıyor;ama yetişemiyordu.
Adam bunlarla kafası karışmış bir halde uzun yolculuğun nasıl geçtiğini anlamadan şehrin kapısına geldi.Burada nurani bir ihtiyar kensini durdurup nereden geldiğini,niçin geldiğini,yolculuğunun nasıl geçtiğini sordu.Adam herşeyi anlattı ve yolda karşılaştığı alışılmamış hadiseleri de serüvenine eklemeyi unutmadı.Bunun üzerine ihtiyar,bu genç adama rastaladığı olayları bir bir açıkladı:
"Senin yolda ilk rsatladığın buğday ekip hemen hasad eden ve sonra ateşe verip yakan insanlar,iyilik edip de onu sağda solda konuşarak değerini sıfıra indiren insanları simgeler.
"Taş kaldırmaya çalışan kimse de şunu anlatır:İnsana ilk işlediği günah ağır gelir,onun altında ezilir.Ama tövbe etmeden başka günahlar işlemeye devam ederse günahlar ona hafif gelmeye başlar.
"Koyun ve ona binenlere gelince...Koyun cennet hayvanıdır,sırtındakileri cennete taşımaktadır.Koyuna ilk defa binenler alimlerdir,ondan sonra binenler her sınıftan müminlerdir.Bunlara yetişmek için koşanlar ise inanmayanlardır." (Alıntı)
