Nisâ Sûresi’nin 171. âyet-i kerîmesinde (meâlen) şöyle buyurulmaktadır: “(Ey ehlî kitap!) Ey Yahûdî ve Hıristiyanlar! (dinînizde) İfrât ve tefrît sûretiyle (haddi tecâvüz etmeyiniz) Hz. Îsâ’yı (a.s.) ulûhiyet derecesine çıkarmayınız, vahdâniyyet-i ilâhiyeye muhâlif kanâatlere zâhip olmayınız (ve Allâhü Teâlâ’ya karşı) onun şân-ı ulûhiyeti hûsûsunda (haktan) lâyık olan evsâf-ı sübhâniyeden (başkasını söylemeyiniz), onun şerîk ve nazîrden, herhangi kimseleri kendisine evlât edinmekten münezzeh olduğunu biliniz.

(Şüphe yok ki, Meryem’in oğlu İsâ) Haşâ, Allâh’ın oğlu değil ancak (Allâhü Teâlâ’nın) sâir peygamberleri gibi (bir peygamberdir.) Yoksa Cenâb-ı Hakk’ın şerîki veya onun oğlu değildir (ve) Îsâ (a.s.) (onun) Allâhü Teâlâ’nın (tarafından bir kelimedir) onun tarafı izzetinden tecellî eden bir emirdir ki (onu Meryem’e ulaştırmıştır) Cîbril-i Emîn vasîtasıyla Meryem’e nefh-i rûh vâki olmuştur (ve) o Peygamber-i Zîşân (onun) Cenâb-ı Hakk’ın (tarafından bir rûhtur) bir rûh sâhibidir ki onun yaradılışında başkalarının bir tavassutu, bir babanın telkîhi ve sâire bulunmamıştır.

İşte Hz. Îsâ böyle bir baba vasıtası olmaksızın Cenâbı Hakk’ın “kün:ol” emriyle bir hârika’i hilkat olarak vücûda geldiği için kendisine “kelimetullâh” ve “rûhullâh” denilmiştir. Yoksa haşâ Cenâb-ı Hakk’ın hakikâten kelimesi, rûhu demek değildir. Çünkü kelimeler, ruhlar mürekkeptir, hâdistir, Cenâb-ı Hak ise öyle terkip ve hüdûstan münezzehtir. (Artık) Ey Hıristiyan tâifesi (Allâhü Teâlâ’ya ve onun peygamberlerine imân ediniz) onları lâyık oldukları vasıflar ile tanıyınız; ne inkâr ederek tefrîte düşünüz, ne de ulûhiyet derecesine yükselterek ifrâta varınız (ve üç) ilâh vardır (demeyiniz) Allâh ile beraber Hz. Îsâ da, vâlidesi de birer ilâhtır diye müşrikâne bir îtikatta bulunmayınız, böyle bir itikattan, teslîsden (vazgeçiniz.)

Böyle yanlış bir inançtan vazgeçmeniz (sizin için hayırlı olur) Tevhid-i ilâhiye nâil, selâmet ve hidâyete muvaffak olursunuz. (Muhakkak ki, Allâhü Teâlâ tekdir, bir evlâdı bulunmaktan münezzehtir. Göklerde ne varsa ve yerde ne varsa hepsi onundur. Vekîl olarak Allâhü Teâlâ kâfîdir.)  

(Ö.Nasûhî Bilmen)  (İ-3)