BÜYÜKLERI TEVESSÜL
Bir kafilede bulunan insanlar, Ebü’l-Hasan Harkânî hazretlerinin (k.s) huzuruna gelip; “Yollar korkuludur. Bize bir duâ öğretiniz” diye istirhâm ettiler. Buyurdu ki: “O zaman, Ebü’l-Hasan'ı hatırınıza getiriniz!” Bu söz, bazılarının hoşlarına gitmedi. Yolda önlerine eşkıya, çıktı. Hepsinin mallarını aldı. Yalnız, Ebü’l-Hasan-ı Harkânî hazretlerini hatırlayan bir kimsenin malına zarar gelmedi. Bu hâle arkadaşları şaşıp, sebebini sorduklarında; “Ebü'l-Hasan-ı Harkânî'yi hatırladım ve kurtuldum” cevâbını aldılar. Gelip durumu Ebü'l-Hasan hazretlerine anlattılar. Ve; “Biz Allah'tan yardım istedik, eşkıyalar bizi soydu. Fakat seni hatırlayan şu arkadaş kurtuldu. Bunun hikmeti nedir?” diye sordular. “O arkadaşınızı kurtaran, Allâhü Teâlâ’dır. Günahkâr ağızdan çıkan duâyı Cenâb-ı Hak kabul etmez. Bunun için siz Allah'a yalvardığınız zaman duânız kabul olmadı. Bu, arkadaşınız beni hatırlayıp imdat isteyince, ben de Rabbime duâ ettim; “Yâ Rabbî! Şu kulunu içinde bulunduğu belâdan kurtar dedim. Rabbim benim duâmı kabul ettiği için, o arkadaşınız kurtuldu. Mesele bundan ibârettir” buyurdu
Yine sahabei-kiram Rasülüllaha bir is icin müracaat edecegi zaman amcasi hazreti Hamza radiyAllahü anh hazretlerini tevessül ederler Rasülüllahda onu kirmaz kabul ederlerdi.
