Cennet Yolculuğu
Hayat bir yolculuktur. İnsan doğar ve bu yolculuğa başlar. Buraya gelip de kalan yoktur. Akıbet yola çıkar insan. Hayat yaşanır, yaşanır ve tükenir. Attığımız her adım, bizi bu hayatın sonuna doğru götürür.
Asıl hayat ebediyyet âleminde yaşanacak olan hayattır. Bu dünyada yaşadığımız, o ebedi hayatın hazırlık dönemidir.
İnsanın ilk kavraması gereken hadise, bu hayatın geçiciliği, bu hayatın ebedi hayatla alakası ve bu hayatın ebedi hayata hazırlık dönemi olmasıdır.
Hazırlık vasfı, bu hayatta yapılan her şeyin, ebedi hayat için bir anlamı olması noktasında toplanıyor.
Attığımız her adım, ebedi hayattaki yerimize doğru götürüyor bizi. Bir gün bu dünyadaki yürüyüş safhası sona erdiğinde, ebedi âlemdeki zamana adım atmış olacağız ve oradaki durağımız, buradaki yürüyüş seyrimizle birebir alakalı olacak.
Haydi, Rabbin bildirdiğinden yola çıkarak adını koyalım:
Ebedi hayat, cennet ve cehennem hayatı şeklinde olacak.
Mutluluklar dünyası ya da hüsran ortamı... Ateş ya da gül bahçesi...
“İnsan cennetini ve cehennemini bu dünyadan götürür”denilmiştir.
Bu dünyadaki yürüyüşü cennete doğru olan öte dünyada cennetini bulur, bu dünyada cehennem içinde yolculuk yapanın yolu da ebedi hayatta cehenneme çıkar.
Öyleyse cennet yolculuğu yapmalı...
Öyleyse bu dünyada cennetler inşa etmeli...
Bu dünyada iken cennette yaşamalı...
İnsanın bu dünyadaki her davranışı, cennete veya cehenneme, oradaki müstakbel mekanımıza bir tuğla taşımak anlamına geliyor. Bu dünyadaki her davranış bir tür cennet veya cehennem işçiliği demek oluyor. Onun için her adımı ölçerek atmak, her davranışı seçerek yapmak gerekiyor.
İnsan davranışlarının değer hükmünü Yaratıcı veriyor.
Cennetlik davranışları da O (c.c.) belirliyor, cehennemlik davranışları da... çünkü bu dünyanın da düzeni O'na bağlı, ebedi âlemin düzeni de... İnsanın iki dünya arasındaki geliş - gidiş macerasını da O (c.c.) tanzim etti. Ölümü ve hayatı O yarattı ki, insanın güzel davranış sınavında ne yapacağı ortaya çıksın. Doğmakta, ölmekte tercih hakkı yok insanın, tercih hakkı, bu iki büyük hadise arasındaki yer – duruş - tavır tayininde... Ölçüler verilmiş, cennete yolculuk ölçüleri, cehenneme yolculuk ölçüleri, seç dilediğini...
Gaflete düşme...
Bunlar gerçekten olacak mı gibi sorularla oyalanma. Kafan karışmasın. Bak, gelmişsin, gidenleri görüyorsun. Gelmen ve bu gidişler anlamsız olabilir mi? Seni gönderen Kudret, niçin gönderdiğini de bildiriyor, niçin geri aldığını da, yeni gideceğin yerde karşılaşacağın akıbeti de...
O'na kulak ver.
Ana rehber Kur'an... Allah'ın kitabı... İlahi ölçüler çerçevesi...
Peygamber, insan için ilahi ölçüler çerçevesini insanileştiren, müşahhaslaştıran ve hayata uygulamayı kolaşlaştıran bir rehber...
Bu ölçüler nasıl hayata yansır diye telaşa kapılmayasın diye, cennet yolu nasıl bulunur, diye tereddüde düşmemen için... Halik-ı zülcelal, bir insan önder göndermiş. Cennetin kapısında o bekleyecek. Kevser'in başında o olacak. Ona bakarak yürüyen cennete doğru yürüyecek. O'nun elinden tutarak yürüyen, O'nun izine basarak yürüyen, yüreğini O'na raptederek yürüyen, O'nunla aynileşerek yürüyen O'nunla cennet kapısında buluşacak...
Allah rahim.
Allah rauf.
Allah vedud.
Allah gafur.
Allah hadi.
Allah yarattığını şaşkınlık içinde bırakmıyor.
O'nun sonsuz rahmeti, “Rahmet” gibi bir önderi gönderiyor insanın önüne...
Sonra çağırıyor insanı:
“Cennete koşun” diye...
İşte bakın, şu ayet, hem “Cennete koşun” çağrısını getiriyor Yaratan'dan, hem de cennet yolunun işaret taşları niteliğindeki davranış modellerini koyuyor insanın önüne...
“Ey iman edenler! Öyle kat kat artırarak faiz yemeyin. Allah'a karşı gelmekten sakının ki felah bulasınız.
“Hem kafirler için hazırlanmış bulunan o ateşten korunun.
“Allah'a ve Rasulüne itaat edin ki merhamete nail olasınız.
“Rabbiniz tarafından bir mağfirete, genişliği göklerle yer kadar olan ve müttekîler için hazırlanmış bulunan cennete doğru yarışırcasına koşunuz.
“O müttekîler ki bollukta da darlıkta da infak ederler, kızdıklarında öfkelerini yutarlar, insanların kusurlarını affederler. Allah ihsan edenleri, böyle iyi davrananları sever.
“O müttekîler ki çirkin iş yaptıklarında veya kendi nefislerine zulmettiklerinde, peşinden hemen Allah'ı zikreder, günahlarının affedilmesini dilerler. Zaten günahları Allah'tan başka kim affeder ki.
“Bir de onlar, işledikleri günahlarda bile bile ısrar etmez, o günahları sürdürmezler.
“İşte onların mükafatları, Rableri tarafından büyük bir af ile kendilerinin ebedi olarak kalacakları, içinden ırmaklar akan cennetler olacaktır.” (Al-i İmran, 130 – 136)
Allah'a karşı gelme.
Kat kat faiz yeme...
Küfre yönelme.
İnfak et.
Öfkeni yut. İnsanları affet.
İnsanlara iyilik yap.
Güzel insan ol.
Çirkin iş yapma.
Kendi nefsine bile zulmetme.
Allah'ı zikret.
Tevbe et.
Günahta ısrar etme.
Böyle binlerce hayat ölçüsü...
Bunlara hassasiyet göstererek yüreğini, dimağını, uzuvlarını cennete göre ayarla. (6 ayet içine bunlar sığmış. Kur'an'ın bütünü, tam bir cennet rehberi durumunda.)
Allah Rasulü – sallAllahü aleyhi ve sellem- bir cennet kılavuzu olarak durmuş hep insanların önünde...
İnsanlar gelmişler O'na, “Bana öyle bir davranış tarzı söyle ki, onu yaptığımda yolum cennete çıksın!” demişler.
Bazan O, “Size yaptığınızda sizi cennete götürecek bir davranış tarzı (ameli) bildireyim mi?” diye sormuş.
İslam bir bütün halinde insana sunulmuş “Cennet kılavuzu” olsa bile, Allah Rasulü, deyim yerindeyse bazı davranışların altını çizmiş.
Bir bedevi için cennet kılavuzu olarak şunu öğütlemiş:
“Allah'a, hiçbir şeyi ortak koşmaksızın kulluk edersin. Farz olan namazları kılarsın. Yine farz olan zekatı verirsin,ve Ramazan orucunu tutarsın.”
Bu kadar.
Bedevi demiş:
-Bundan ne fazlasını yaparım, ne eksiğini...
Yürümüş gitmiş.
Allah Rasulü arkasından bakarken, yanındakilere “Cennetlik bir insan görmek isteyen bu adama baksın” demiş.
Ne kadar sade bir formül değil mi? Rabbinle ilişkini en sağlam çerçeveye oturt (ki o, tevhidle yoğrulmuş bir kulluktur), yönünü cennete çevir, yani ahiret bilincinden uzaklaşma, ondan sonra kulluğun ifadesi namaz, oruç, zekat sana kafi... Ne kadar sade bir yol haritası... “İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe gerçekten iman etmiş olmazsınız.” buyurmuş... Cennet yolculuğu için iman ile muhabbeti birbirine raptetmiş.
Adil ve başarılı devlet başkanlığını, yakınlarına ve Müslümanlara karşı merhametli ve yufka yürekli olmayı, ailesi kalabalık olduğu halde haramdan kaçınıp kimseden bir şey istememeyi koymuş kimi zaman cennet yolculuğunun azığı olarak...
“İhlas suresini sevmek” bir kutup yıldızı olmuş Rasulullah'ın işaretiyle, cennet yolculuğunda kimi zaman...
Bu dünyadan cennete doğru yol bulmak için bir de uyarı var mü'minlerin önünde:
Kimin izinden gittiğine iyi bakmak. Ya da şeytanın izinden gitmemeye itina etmek.
Gerekçe:
“O sizin apaçık düşmanınızdır.” (Bakara, 168)
Öyleyse:
“Ey iman edenler! Sakın Şeytan'ın izinden gitmeyin. Her kim Şeytanın peşinden giderse bilin ki o, ona hep namussuzluğu, fena, kötü, meşru olmayan şeyleri yapmasını emreder. ...” (Nur, 21)
Evet, şeytanın elinden tutunca, şeytanın adımlarına basarak, adamlarıyla yanyana durarak gidince, şeytanla kol kola girince o yolun sonunda hüsran var.
Kur'an, şeytana karşı insanı uyaran ayetlerle dolu.
Şeytan süsler insanın önüne sunduğu davranışları...
Şeytan ne kötü yol arkadaşıdır.
Şeytanı malına, evine ve çocuklarına ortak etme.
Rasulullah'ın elinden tut.
Kur'an'a sarıl.
Allah dostlarına yakın ol.
Salihlerle otur – kalk.
Kalbine mukayyet ol.
Evini, iş yerini, sokaklarını, okullarını, kalbini cennet iklimi ile donat. Ailenle cennet ikliminde bir hayat sür. Cennetini yüklen ve götür giderken...
Allah yolumuzu açık etsin cennet yolculuğunda...
