BİR toplumun başına gelebilecek büyük felaketler listesinin başlarında "Okutulmaması gereken çocukların okutulması" gelir.
İnsanlar insan olmak haysiyetiyle hukuk önünde eşittir ama onların zekaları, akılları, istidatları, liyakatleri, kabiliyetleri, karakter yapıları asla eşit değildir.
Akıllı ülkelerde temel öğretimden sonra çocuklar bir imtihana tabi tutulur, lise ve üniversite tahsili yapmaya istidadı ve kabiliyeti olanlar seçilir, olmayanlara hayatta yapabilecekleri pratik bir mesleğin eğitimi verilir.
Ahlakı düzgün olmayan bir çocuk ne kadar zeki olursa olsun, onun da okutulması doğru değildir.
İlköğretimden sonra çocukların zeka ve karakter testleri yapılmalı ve ona göre yönlendirilmelidir.
Osmanlı devleti yükseklik ve üstünlük devri olan 16'ncı asırda kabiliyetli çocuk ve gençleri yetiştirmekte ve ehliyetli kadrolar kurmakta idi. Kanuni Sultan Süleyman zamanında ehliyetsiz kimselere makam, mevki, rütbe, iş, vazife verilmemiştir.
Okumaya, okutulmaya layık olmayanları okutup yetiştirmek toplum için bir tür intihardır.
Herkes liseye gitsin... Herkesin başarılı olması için liselerin tedrisat programı sulandırıldıkça sulandırılsın, imtihanlar kaldırılsın, sınıfta kalmak olmasın... Sonunda ne olur? Türkiye'nin bugünkü kültürel, sosyal ve siyasi durumu gibi bir facia olur.
Kısa zamanda her yerde yeni üniversiteler açılsın. Kütüphanesiz üniversiteler. Liselerde iyi yetişmemiş milyonlarca gencimiz okusun, diploma alsın. Sonra... Türkiye'ye bakınız.
IQ'ları düşük olan çocuklarımızı liselerde ve üniversitelerde okutmakla onlara ve memlekete büyük kötülük ediyoruz.
Lise tahsili o kadar çetin ve zor olmalıdır ki, zayıflar elenmelidir.
Sene sonu üç dersten daha fazla kırığı olan (eskiden olduğu gibi) sınıfta kalmalıdır.
Lise son sınıflarında lise bitirme imtihanları yapılmalıdır.
Bu imtihan şifreli veya şifresiz test imtihanı olmamalıdır. Doğru dürüst ciddi imtihan yapılmalıdır.
Üniversite tahsili yapmak isteyenler ayrıca bakalorya/olgunluk imtihanına tabi tutulmalıdır.
Bütün okullarda bilgi ve kültür yanında ahlak ve karakter terbiyesi verilmelidir.
Ahlakı ve karakteri zayıf kimseleri okutmak bir cinayettir.
Bilgi kültür, ahlak karakter... Yeterli değil!.. Ayrıca estetik sanat kültürü verilmelidir. Adam mimar çıkıyor ve iğrenç, çirkin, gudubet binalar yapıyor. Ne yapayım ben öyle mimarı.
Almanya'dan, Japonya'dan, medeni ülkelerden ibret alalım. Onların eğitim sistemi nasıldır, iyice inceleyelim. Eğitimde popülizmi bir kenara bırakalım.
Çocuklarımızı ve gençlerimizi benim dediğim gibi yetiştirsek, Türkiyemiz on sene sonra dünyanın ilk beş güçlü ve kalkınmış ülkesi içinde yer alır ve bugünkü pislikler ve kokuşma ortadan kalkar.
Mehmet Şevket Eygi
