Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:
"İki cümle vardır ki, dilde hafif, mîzanda ağır, Rahman ı (olan Allâh)'a da sevgilidir. (Bu mübarek cümleler) Sübhâna'llâhi ve bi-hamdihî, Sübhânallâhi'l-azîm"dir (ki, Allah'ı teşbih ve Allah'a hamd ederim. Yüce olan Allâhü Azîmüşşânı tekrar teşbih ederim, demektir.)
Dile hafif gelmelerinin, harflerinin azlığı sebebiyle olduğu açıktır. Mîzanda ağır oluşları Rahmân'a sevimli oldukları içindir. "Sübhânallâhi ve bi-hamdihî" kelime-i tayyibe-si (güzel cümlesi), Allâhü Teâlâ'yı, zâtına lâyık olmayacak serlerden ve noksanlıklardan, kemâl mânâda tenzîh ve takdîs etmektedir.
Bu tesbihin içinde geçen hamd ibaresi (ve bihamdihî) ile Allâhü Teâlâ'nın güzel sıfatlarına, güzel fiillerine, çeşitli nimetlerine ve bol ihsanlarına şükredilir.
Çünkü her şükrün başı hamddir. Bu yüzden hadîs-i şerîf'te şöyle buyrulmuştur: "Her kim gündüz veya gece yüz kere 'Sübhânallâhi ve bi-hamdihî' okursa, o gece veya gündüz bu tesbihi okuyanların dışında hiç kimsenin ameli ona denk olmaz."
Hem nasıl denk olabilir ki?. Çünkü her amel ve ibâdet Allâhü Teâlâ'ya bir şükürdür. Bu tesbîhin bir kısmıyla (bu şükür) edâ edilmiştir. Tesbihin, Hak sübhânehûyu tenzih ve takdîs için olan diğer kısmı (Sübhânallâhi'l-azîm) de bu şükür üzerine ziyâdedir.
O halde bu tesbihi her gece ve gündüz yüz defa okumalıdır... (İmâm-ı Rabbani Mektubat, 1/307-308)
Fazilet Takvimi
