Sevgili oğlum, bugün tam 17 yaşındasın.

Görüyorum ki artık her şeyin farkındasın.

Ama ne zaman ararsam seni Ya discoda Ya barda Ya da televizyon karşısındasın.

Haklısın oğlum Devir artık bu devir.

Sen de çemberini çağına göre çevir.

Senin neyine resim, roman, şiir.

Senin neyine sanat vesair.

Ne diyor meşhur televizyon büyükleri Vur patlasın, çal oynasın.

Devir, artık bu devir.

Nasılsa son düğmesi de koptu insanlığın.

Vefa, can çekişiyor arka sokaklarda.

Umut, mendil sallıyor giden trenlerin ardından.

Onur, adres arıyor mezarlıklarda.

Dostluklar, çöp tenekelerinde sahipsiz.

Ve anahtar teslimi aşklar satılık köşe başlarında.

Hem de üç kuruş mutluluklara.

Ama sen de haklısın.

Sana mı kaldı kurtarmak vatanı?

Sana mı kaldı uyandırmak yatanı?

Sana mı kaldı duvara yapıştırmak,

Bu memleketi satanı Anasını ağlatanı?

Gel gör ki oğlum.

Senin de kurtuluşun yok bu gidişten.

Ne etsen, ne yapsan.

Bir düğün, Bir bayram, Bir lale devri Hangi ekrana baksam.

İşte yine sahnede,

Kim kiminle evleniyor?

Kim kiminle çıldırıyor?

Kim kime daldan dala.

Gelinim olur musun diyor.

Kimisi sahte gelin.

Kimisi zengin bir prens.

Kimisi de insanlıktan bir yudum nefes.

Bekliyor da bekliyor.

Bak her gün ayrı bir kanalda.

Bambaşka bir ünlüler çiftliği.

Her kanalda şöhret olmanın dayanılmaz hafifliği.

Ve işte böyle Pazara dökülüyor bir bir.

Herkesin yumak yumak ipliği.

Yıllar var ki oğlum birileri işte,

Bizi hep böyle gözetliyor.

Ve sen de görüyorsun ki

Bu sahneler bizi ne de güzel özetliyor.

Kimin umurunda yarınlar?

Kimin umurunda çocuklar?

Kimin umurunda bu isyankar çığlıklar?

Bir kavgadır Bir yarıştır Bir rezalettir gidiyor,

Kime sorsan Cevaplar dünden hazır,

Halk böyle istiyor oğlum halk böyle istiyor.

Gel gör ki Bir reyting uğruna

Ne güneşler batıyor oğlum Ne güneşler batıyor.!!!