Genç adam! Düşün bir yığın dert ki, kaç asırlık..
Sarmış cemiyeti onulmaz pek çok hastalık.

Milletin her yanı ayrı bir illetle malûl;
Beyinler sarsık, kalpler baygın, devâsı meçhûl..

Meydanlar inliyor; gayesiz kalabalıklar..
Ve insanlar tıpkı “akvaryumdaki balıklar:”

Şaşkınlıkla gidip kâh sağa tos, kâh sola tos..
Böyle bir topluluk içinde idrake paydos!

Bunca fezâyîle cemiyet yaşar mı? Heyhât!
Göz görmez, kulak sağır, “kapkaranlık hissiyât..”

Şehirler çirkef oldu, sokaklar zift kanalı;
Gençler serâzat, her şey hürriyet payandalı...

Hayâ yırtılıp gitmiş, iffet ayak altında,
Yalan som altın, aldatma sultanlık tahtında...

Kurt gövdenin içinde, yapraklar bir bir solmuş,
Millî ruh derbeder ve millet dâğidâr olmuş...

Genç adam; bu badirenin bahadırı sensin!
Yıllardır, hayallerde, düşlerde beklenensin...

Doğrul! Kendine gel! Bak, tan yeri ağarıyor;
Ve ışıklar karanlık ordusunu boğuyor.

Hiç durma, koş tulumban elinde dört bir yana!
Göğüsle alevleri, bu bir vazife sana! (Sızıntı, Mayıs 1985)

Yüce Millet kurtul kör kılavuzdan
Vatanı bölmesin bir avuç nâdan
Nâmerdin ünvânı Sultan Yavuz’dan
Düşman mert olsun da, sarsın dört yandan

Bekleme ki; bilmez sadâkat vefâ
Bekleme kıymetsiz Dünyâ ehlinden
Ayağa kalk, nâmert sürmesin safâ
Hele ki; beslenmiş soysuz sütünden

Bir yudum su verme,.. verme çeşmenden
“Nâmert köprüsünden geçme” bugün de
“Ko aparsın su” ki olma pişmandan
Bu ki nasiplenmiş asrın itinden

Tabiatın ise Mevlâ’ya tapmak
Nasıl zaptedecek seni üç kaltak
Verilirse eğer bir karış toprak
Nasıl ayrılırsa tırnak etinden

Barış hiç olmadı. İnme atından!..
Gidecekse eğer mutlak,.. canından!..
Doğacaksa bir gün Güneş,.. batıdan!..
Gelecekse ölüm,.. Hakk’ın katından!..

GELEN GÖÇER BU KONAKTAN
UYAN ARTIK ADEM OĞLU
NUR DERYASINA DAL CANDAN
UYAN ARTIK ADEM OĞLU

Allah YOLUNA ADIM AT
HAKİKAT İNANCINI TAT
UYAN ARTIK ADEM OĞLU
BU KERVANA AŞKINI KAT

İNAN ARTIK DÜNYA YALAN
VAR MI BU ALEMDE KALAN
UYAN ARTIK ADEM OĞLU
HAKİKAT AŞKINA BOYAN

DÜNYA ŞEYTANIN YERİDİR
AŞK İSE HAKKIN DİLİDİR
UYAN ARTIK ADEM OĞLU
BU MEKAN AŞKTA GERİDİR

Bu ne hal dünya, dağlarında duman.. Zulüm eser bağrında, kanıyor her yan

Ruhunda amansız gaflet, ne bu atalet!.. Afiyet de imtihan; belki en yaman

Sen değil misin asırlardır dirilişe çağıran sesi duyan, hala gelmedi mi zaman!

Gecenin koynundan sıyrıl, güne doğ ve o güneşle kavrul.. Durma artık yan!


Kilitlen gerçek menzile sarsılmadan. Yine doğrul hakka.. çünkü vakit o an

Çok eğildin büküldün, hep tutundun namerde! Yine bu aşk için merde dayan

Hatırla ki ne yiğitler yürüdü doğruluk savaşı uğruna bir zamanlar bağrından

Yetmedi mi bekleyiş! Belki bu son haykırış mazlumdan; Uyan artık uyan.. uyan!