Hikâye Rize’de geçiyor.
Yetiş Ali Rıza..
Bundan eli altmış sene önce, yani İsmet Paşa'nın cumhurbaşkanlığı sırasında işiyle gücüyle uğraşan bir Ali Rıza Efendi varmış..
Yaşı kemale ermiş, çevresi tarafından sevilen kimsesiz bir adam.. Mahalleli, uzak akrabalar, hısımları Ali Rıza Efendi'nin fakirliğini bildiklerinden ona sahip çıkar, sırayla iaşesini temin ederlermiş..
Bu garip adam, gazı kimden almış bilinmez aklını "Reisicumhur olacağım" diye bozmuş.. Sağda solda konuşur olmuş..
O devirde televizyondu, sinemaydı, turizmdi yok..
Millete de eğlence lazım.. Çevredeki üç beş kurnaz oturup plân kurmuşlar.. Bir mektup yazmışlar.. Altına da "İsmet İnönü - Cumhurbaşkanı / Ankara" notu düşüp sahte imzayı çakmışlar..
Postaya verilen mektup bir kaç gün sonra Ali Rıza Efendi'nin eline geçmiş.. Okuma yazma yok ya! Götürüp bu uyanıklardan birine okutmuş..
Demişler ki "Mektup İsmet Paşa'dan"
"Ne diyor?"
"Ben artık bu memleketi idare edemiyorum.. Kardeşim Ali Rıza yetiş.. Cumhurbaşkanlığını sana devredeceğim.."
***
Ali Rıza Efendi'nin önce inanası gelmemiş ancak üzerinde İsmet Paşa'nın yandan çekilmiş tasviri olan posta puluyla ve dahi devletin resmi posta damgası ile gelen mektup var elinde..
Üstelik kime okutsa aynı şeyi söylüyorlar..
"Kardeşim Ali Rıza yetiş.. Cumhurbaşkanlığını sana devredeceğim.."
Sonunda o da inanmış..
Başlamış "İsmet Paşa'nın bekleyecek hali kalmadı.. Ben Ankara'ya gidiyorum.." demeye..
Görev başına..
Aracı nereden bulmuş, parayı kim vermiş bilinmiyor.. Bilinen Ali Rıza Efendi'nin Ankara'ya gittiği.. Sora sora Çankaya'yı bulduğu.. Köşkün kapısına dayanıp oradaki polislere:
"Ben görevi Paşa'dan almaya geldim.." dediği..
Polisin pek aldırdığı yok ama kapıya dikilmiş, üstü başı hırpani adam "Elimde Paşa'dan gelme mektup var.. Beni nasıl içeri sokmazsınız.." deyip bağırıyor..
Nizamiye amiri halden anlar biri çıkmış.. Mektuba bakar bakmaz durumu kavramış.. Ali Rıza Efendi'yi nizamiyeye sokmuş.. "Sayın Cumhurbaşkanım, siz bir çayımızı için ben Paşa'ya haber vereyim.." demiş..
Bir saat mi üç saat mi ne oturtmuşlar nizamiyede.. Ali Rıza Efendi'nin ağzından vatanı nasıl kurtaracağını dinlemişler.. Bu arada manyetolu telefonla memleketi aranmış..
Oranın polisinden adamın durumu öğrenilmiş..
***
Geri dönen polis amiri "Paşa gözlerinden öpüyor.. Memlekete telefon etti.. Sen şimdi git.. Oranın emniyetinden cumhurbaşkanlığı diplomasını al gel. Başımıza geç.."
Gariban Ali Rıza Efendi sevinçle polislere sarılmış.. Öpmüş, helalleşmiş.. Aklına dönecek yol parası olmadığı gelmiş.. Onu da polisler aralarında toplayıp halletmişler..
Memleketine dönmüş..
Sıra diplomada..
Memlekete döner dönmez Emniyet Müdürlüğü'nün kapısına dayanan Ali Rıza Efendi'ye önceden hazırlanmış cevap verilmiş..
"Tamam ama cumhurbaşkanlığı diplomasını hazırlamak zor.. Altı ayda ancak biter.. Hazır olunca sana salma yaparız.."
Altı ayın lafı mı olur?
Ali Rıza Efendi keyfi tavanlarda başlamış Ankara macerasını anlatmaya..
Köşke şöyle gittim.. Polisler böyle esas duruş gösterdiler.. Paşa "Keşke diplomayı alıp gelmeyi akıl etseydin.." dedi.. Dilin endazesi kayıp, yalanın kemiği yok ki boğaza bata..
Gariban Ali Rıza Efendi emniyete gide gele kalan ömrünü geçirmiş.. Yok mürekkep bitti.. Yok vali imzayı atmayı unuttu.. Yok nüfustan cevap bekliyoruz.. Yok harcırah bekliyoruz..
Böyle diye diye iki üç seneyi bitirmişler.. Onların buldukları bahaneye dayanamayan Ali Rıza Efendi'nin kalbi bir gün hücceten duruvermiş, kendisi de potansiyel bir cumhurbaşkanı adayı olarak terk-i hayat eylemiş..
-alıntı-
