Evliyâdan birisine birgün; "Efendim, çok etkilendiğiniz bir hadiseyi anlatır mısınız" dediklerinde şöyle anlatır:

"Birgün Mekke-i Mükerreme'de altın kesemi kaybetmiş, parasız kalmıştım. Basra'dan para bekliyordum. Saçım sakalım çok uzamıştı. Bir berbere girdim ve dedim ki:

- Param yok, Allah rızası için saçlarımı düzeltebilir misin?

Berber o anda birini tıraş ediyordu. Hemen adamın yanındaki boş koltuğu gösterip; "Buraya otur!" dedi ve onu bırakıp beni tıraş etmeye başladı. Adam itiraz etti.

Berber ona dedi ki:

-Kusura bakmayınız efendim. Sizi ücreti mukabilinde tıraş ediyorum. Ama bu genç Allah rızası için istedi, Allah için olan işler önceliklidir ve bir bedeli yoktur, yani Allah için olan işin bedelini kullar ödeyemez ve bilemez.

Berber tıraştan sonra, cebime zorla birkaç altın sokuşturdu ve; "Acil ihtiyaçlarını karşılarsın, imkânım bu kadar kusura bakma!" dedi.

Aradan birkaç gün geçti, beklediğim para geldi. Ona bir kese altın götürdüm. "Asla alamam." dedi ve ekledi:

- Allah için olan işin bedelini kullar ödeyemez demedim mi ben. Var git işine, Allah selâmet versin.

Helâlleşip ondan ayrıldım ama tam 40 senedir ona duâ ediyorum, ona duâ etmeye doyamıyorum, geceleri bile kalkıp duâ ediyorum