Hümeyra ve Sabri ne buldular?
Burhan Bey, işten hep yorgun geliyordu. Küçük kızı Hümeyra akşam babası gelince, onunla konuşmak, sohbet etmek, okulda olanları anlatmak istiyordu. Ancak Burhan Bey’in işten gelince hiç hali olmazdı. Yemek yerken haberleri seyreder, kızı bir sohbet başlatmayı deneyecek olursa “Kızım şu haberler bitsin, anlatırsın.” derdi.
Haberler bitince gazeteyi eline alır; yine kızı bir sohbet başlatmayı deneyecek olursa “Kızım şu gazete bitsin, konuşuruz.” diyerek onu durdururdu. Ne var ki, çoğu zaman gazete okurken uyuyakalırdı.
Hümeyra ise babasıyla sohbet edemediği için üzülür, odasına süzülür, hüzünlü bir uykuya dalardı. Hümeyra bu işi çözmenin sıra dışı bir yolu olması gerektiğine inanıyordu. Babasıyla sohbet etmenin, onu kendi dünyasından çıkarmanın bir yolu olmalıydı. Düşündü, düşündü ve sıra dışı bir yol buldu.
Günlük gazete sabahtan geliyordu. Bu gazete ile bir şeyler yapılabilirdi. Hümeyra, okulda başından geçen ve babasına anlatmak istediği olayları küçük not kağıtlarına kaydetti ve bunları gazetenin değişik iç sayfalarına bantla yapıştırdı. Böylece babası eve gelecek, televizyon seyrettikten sonra gazete okuyacak ve kızının notlarıyla karşılaşacaktı. İlk akşam Burhan Bey, notları görünce önce gülümsedi, notları okudu, kızına onlarla cevap verdi ve kızıyla iletişim kurmadığını iyice fark etti. Kızıyla daha fazla sohbet etmeye başladıysa da Hümeyra, gazeteye not kağıtları yapıştırmayı bırakmadı. Hatta annesi bile Burhan Bey’e, alınacakların listesini Burhan Bey’in gazetesine yapıştırarak veriyordu.
Hümeyra, okuldan takdir belgesi alınca bunu babasına duyurmak için sıra dışı bir yol bulmak istedi. Gazeteye bırakılan notlar güzeldi, ama sıradanlaşmıştı. “Nasıl haber verebilirim?” diye düşünürken aklına mükemmel bir fikir geldi. Öğle haberlerinden görüntüleri videoya çekti. Hümeyra, bir video kamerayla okulda hocasının kendisine takdirnameyi uzatırkenki görüntülerini aldı ve öğle haberlerinde kaydını yaptığı spikerin “şimdi de günün en önemli haberine geçiyoruz” sözlerinin arkasına ekledi. Babası eve geldiğinde televizyon değil, video açık olacaktı. Baba her zaman seyrettiği haber kanalını seyrettiğini düşünürken videoda montajlanmış görüntüleri seyredecek ve kızının takdirname aldığını öğrenecekti. Akşamleyin babası dalgın dalgın yemek yerken kızını ana haber bülteninde görünce çok şaşırdı. O kadar sevindi ki ne yapacağını bilemedi. Bundan sonra eve gelirken günün en şaşırtıcı ve güzel gelişmeleriyle evde karşılaşacağını bilerek “Bezgin Bekir” tiplemesindeki davranışlarından sıyrıldı.
***
Sabri Güzel’in kendi markasıyla sattığı son derece kaliteli ama pahalı kazakları vardı. Kazakları herkes çok beğeniyor; ama pahalı olduğu için sık sık alamıyordu. Sabri Bey “Fiyatları indirecek olursam, kazakların kalite imajı zedelenir.” diye düşünüyordu. Fiyatları biraz düşürüp satışları artırmak istiyordu, nasıl yapabilirim diye düşünürken aklına sıra dışı bir yol geldi. ‘Eskisini getir yenisini götür’ kampanyası. Mobilyada ya da beyaz eşyada oluyordu da niye hazır giyim işinde olmuyordu? Sabri Güzel marka eski kazağını getirene %25 indirim sağlayacağına dair reklamlar yaptı. Dükkanın eski müşterileri, memnun kaldıkları mağazaya eski kazaklarını getirip iyi bir indirimle çok kaliteli yeni kazakları almaktan çok mutlu oldular. Sabri Bey, Sabri Güzel İkinci El diye bir reyon açtı ve getirilen kazakları kuru temizleme işleminden geçirdikten sonra onları da marka giyinmek isteyen müşterilere indirim yapılan tutarda yani yeni bir kazağın %25 bedeline satmaya başladı. Böylece hem işlerini hareketlendirmeyi başardı, hem markasını satın alanlara bir değer sunmuş oldu; hem de düşük gelir grubundan müşterilere de markasının değerini hiç aşındırmadan bir seçenek sunmayı başarmış oldu.
Melih ARAT
ZAMAN GAZETESİ
