İmam-ı Gazali Hazretleri ( k.s.) buyurdu ki:
Evladım!Bir insan ne kadar çok yasarsa yasasın,sonunda ölecektir. Son nefeste imanla göçüp göçmeme tehlikesi dahil, kabir,mahşer...derken yol boyu tehlikelerle doludur. Tutunacağın dal Allah rızası için yaptığın kulluk hizmetidir. Bir de, Yüce Allah’ın yarattıklarına karsı yapılacak insanlık hizmetleri yardımına gelebilir.
Resülullah efendimiz (sav) şöyle buyuruyor: Herhangi kimse ölüp, ruhu bedenini terk edince şöyle bir ses gelir:
Sen mi dünyayı bıraktın, yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı topladın, yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı öldürdün, yoksa dünya seni mi?
Yıkanmak için teneşire konulduğu zaman üç kere şöyle bir ses gelir: Kuvvetli bir bedenin vardı. Onu bu derece zayıf düşüren nedir?Çok tatlı bir dilin vardı. Güzel güzel konuşuyordun. Şimdi seni kim susturdu? Kaç tane çok sevdiğin, dünya dostların vardı?
Hani şimdi onlar neredeler, seni niçin böyle yalnız bıraktılar?
Kefene sarıldığı zaman şöyle bir ses gelir:
Harçlıksız ,azıksız uzun yola çıkılır mı?
Geri dönülmeyecek çok uzun bir yolculuğa çıktığını biliyor musun ?
Yılanla çıyanla dolu kabir evini, cennet bahçesine çevirdin mi?
Tabut içine yerleştirildiği zaman şöyle bir ses gelir: Ey ahiret yolcusu! Eğer Allah’ın rızasını kazandın da bu yolculuğa çıktınsa, müjdeler olsun sana. Yok, eğer O’ nun öfkesini kazandın da yola çıktınsa, yazıklar olsun sana.
Tabut kabrin kenarına konulduğunda bir ses gelir:”Ey insanoğlu! Dünyada iken şimdi yerleşeceğin bir kabir evin için ne hazırlık yaptın? Bu karanlı yer için ışık getirdin mi? yataklar beğenmeyen sen, bu çıplak halinle burada nasıl yatacaksın?”
Kabre yerleştirilince şöyle bir ses gelir: Ey insanoğlu! Üzerimde koşup oynardın, şimdi karnımda ağlıyorsun. üzerimde bülbüller gibi konuşuyordun. Şimdi neden susuyorsun.
Defin işi bitip halk kabristandan ayrıldıktan sonra Yüce Allah’tan bir nida gelir:
“ Ey benim kulum! Yalnız kaldın. Seni bu karanlık yerde eşin dostun terk edip gittiler. Halbuki, bunlar senin yakınların ve dostların idiler. Bu duruma gelmemen için hiçbirisinin yararı olmadı. Sen, ise benim emirlerime hep karşı geliyordun. Yapılan öğütleri hiç dinlemiyordun. Şimdi ise, gerçeklerle yüz yüze geldin.
Seni bu karanlık yerde bırakmak benim Allah’lık şanıma yakışmaz. İzzetim ve Celalim hakkı için ben de sana şefkatle, rahmetle,muamelede bulunacağım. Şimdi, sana bir ana babanın evladına olan şefkat ve merhametinden daha fazla şefkat ve merhamet göstereceğim. Seni memnun kılacağım” deyip kabri, cennet bahçelerinden birine dönüştürür ve içerisini, kendisine kıyamete kadar arkadaşlık edecek huriler ve gılmanlarla doldurur. Kıyamete kadar birlikte cennet nimetlerinden faydalanırlar.”
Ey insanoğlu! Seni karşılıksız yoktan halkeden Yüce Allah’ının büyüklüğüne, şefkat ve merhametine bak. O, ne büyük sultandır Sultandır ki, böyle günahkar kullarının günahlarını bağışlar, ve O, ne derece merhametli bir Allah’tırki, her gün kullarının binlerce ayıbını görür ve örter. Öyleyse O, şanına yakışanı yapmaktadır. Bize düşen de kula yakışan şeyleri yapmaktır. Kulluk mevkii, hizmet mevkiidir. Yüce Allah’a hizmet... Yaratanın hatırı için yaratıklarına hizmet...
Allah’ım! Son nefesimizi kulluk hizmetinde solumayı nasip ve müyesser eyle!
