Ey  Nebiyyi  zî-Şân    (1)

Ayağında ayakkabı yokdu  senin
Çok güzel örneğisin bu güzel dînin
Câhiliyye devrindeki nâmın Muhammedül-emîn

Ayağına batan dikenler canını yakıyordu
Sendeki bu hâl, kâinâtın sînesine batıyordu.

Eshâbının yiyemediğini sen yemedin
Ümetinin giyemediğini sen giymedin
Dünya malı tekliflerini hiç duymadın

Günlerce aç kalıp karnına taş bağladın
Sabır misâli hâlinle gönülleri dağladın.

Uhud dağının iltifâtına etmedin tenezzül
Eshâbına,ümmetine verdin değer, etmedin zül
Sensin kâinâtta açan ve kokan en güzel gül

Âhir zaman ümmeti bizler kıymetin bilemedik
Avrupa kapılarında çok dilendik senden dilemedik.

Cezîretül araba zenginlik senin hürmetine verildi
Petrol ile Íslâm kardeşliği öldü, küfür ise  dirildi
Vehhâbîliğin başlamasıyla sünnetlerin de silindi

Senin ırkından olanlar petrol ile hepden azdı
Sana ve Íslâma lâyık olmayan bir târih yazdı.