Nice eylül damladı bu hasretin bağrına,
Bir hazan daha vurdu penceremde çiçeği.
Yapraklar savrulurken senin hüzün çağrına,
Ne dertleri dokuttu, Sensizliğin gerçeği
Lacivert gecelere hüzün yıldızı kondu.
Ay bile melül mahzun yalnızlığa sarılır.
Seherin son şavkında sanki umudum dondu,
Yokluğundan varları kim görse ölü sanır.
Zülfüne ak deyince demlendi yine hasret,
Yırtıldı hep rüyalar, Senli sabahlar. Niçin?
Eyyûb olsa kâr etmez, buna gel de Sen sabret!
Beklemek bir âr oldu günahkâr benden için.
gönlümüzün isyanı dinmesi dilegiyle....
Vatanımın bağrında garip bir hüzün anı,
Sensizlik dağlarımda, kar saçıma ak oldu.
Değişti bedenimin zamanı ve mekanı,
Yokluğun baharlara kurulu tuzak oldu.
Arzularım şahlanır adın anınca bu dil.
Beynimde çevriliyor Senli geçen her dünüm.
Vuslata ermez ise bu geda inan sefil,
Bağrına bastığın gün bil ki gerçek düğünüm.
Güllere hazan değmez, değer hüzün dediler,
Câna hiç doyum olmaz ama can fedâ yare.
Seninle vuslat dedim, belki güzün dediler,
Gülen; ufkundan dönüp bakamam ben ağyare…
