Sıkbaç Yemeği
"Andolsun, size içinizden öyle bir Elçi geldi ki, sıkıntıya uğramanız Ona ağır gelir; size düşkün müminlere şefkatli, merhametlidir." (Tevbe, 128)
Zünnûn-ı Mısrî O'nu sevenlerin en ünlülerindendir. Hz. Muhammed sevgisinde kararlı olduğu ölçüde, Allah'ın (C.C) rızasına ulaşmakta, nefsine karşı en amansız davrananlardan biri olarak da ününe ayrı bir boyut katmıştır...
Nefsi ondan on sene "sıkbac" isimli bir yemek isteyip durduğu halde Mısırlı Zünnûn yüz vermez...
Bir bayram gecesidir... Nefsi bir kez daha ve bu sefer de bayramı şefaatçi ederek "sıkbac" ister...
- "Ne olursun", der "şu bayram da hiç değilse biraz sıkbac yesen... Beni de bir kerecik olsun sevindirsen..."
Yumuşar Zünnûn...
- "Ey nefsim!" der "Eğer bu gece Kur'an'ı hatmederek sabaha kadar namaz kılarsan, olur. Yarın seni "sıkbac"la ödüllendiririm."
Ve nefis sözünde durur... "Sıkbac'ın aşkı için de olsa o gece hatimle bir namaz kılınır... Ve sabah olur...
Zünnûn-ı Mısrî bayram namazından sonra "sıkbac" tabağının karşısına oturur.
İlk kaşığı ağzına götürmüştür ki nefsi yeniden konuşur,
- "Gördün mü?" der kör nefis, "en sonunda istediğime kavuştum."
Nefsinin kazanmak üzere olduğu bu zafer Zünnûn'a ağır gelir. Ona bu sevinci yaşatmayacaktır. Kaşığı tabağa geri döndürürken hafifçe mırıldanır...
- "Hayır, kavuşamadın kazanamadın!"
Aynı anda evin kapısı açılır... İçeri giren, elinde, dumanı tütmekte olan bir "sıkbac" tenceresi tutmaktadır.
Zünnûn-ı Mısrî'ye hitap ederek konuşur.
- "Ey Şeyh! Ailemle birlikte bu yemeği bayram için hazırlamıştık. Namazdan sonra biraz uzanmıştım... Rüyamda
Efendiler Efendisi'ni (SAV) gördüm, bana:
- "Ahirette şefaatıma ulaşmak ister misin?" dedi.
- "Evet, Ey Allah'ın Elçisi, isterim" dedim.
Bunun üzerine;
- "Öyleyse" buyurdu, "o sıkbac tencerisini hiç dokunmadan Zünnûn'a götür... Benden de selam söyle... Allah'ın Elçisi (SAV) sana şefaatini müjdeliyor... Ayrıca nefsine bu kadar eziyet etmesin... Barışsın onunla... Yesin bu sıkbacı diyor" dedi.
Zünnûn-ı Mısrî hıçkırarak iki büklüm olur:
- "Emrin başım üstüne, Efendim, emrin başım üstüne..."
Alıntı
Said Alpsoy
