Gönderen Konu: Göçün Şiiridir Yalnızlığımız ... (Okunma sayısı 2570 defa)

duha · « : 03 Temmuz 2007, 02:05:43 »

Göçün Şiiridir Yalnızlığımız ...

Göçün şiiridir yalnızlığımız

Kristal yağmurlar damlıyor

Masallarımızın sararmış yapraklarına

Her yağmur damlası teni yakan ateş

Mevsim katıksız yalnızlık

Hangi kasabanın bitişine terk ettik

Çocuk şarkılarımızın dargın melodilerini

Mavi rüzgarı arıyor şimdi

İçimizdeki kar beyazı

düş martısı

Tutkularımızdan köprüler kurduk

Arayışlarımızın derin uçurum ağızlarına

Soluğumuzda belirginleşirdi zaman

Hayallerimizde tutuşurdu mekan

*

Hangi zaman

Hangi mekan

Saklı tuttu

aşklarımızın yürek sancısını

Dalgalar saflığı

ipeksi tül gözlerimiz

Yürek yağmur yarışı

Islak toprak

Ve halen kirletilmemiş sevinç

Ufkumuzun sınır hatlarında

*

Göz yelkenlerimizi indiriyoruz

O yeşil deryanın gizemine

Ardımızda

Bir tek zamanı bırakıyoruz

Zaman ki

Ağır ağır silecekti

Geçmişin ayak izlerini

Dudağımızda

Hala o kentin hüzünlü melodisi

Eski bir harabeyi anlatır

Şimdiki zamanın terk edilen mekanlarına

Hangi sürgünün hüsranı

Hangi kuşatmanın kara lekesi

*

Ve hangi kentin yalnızlığını sindirdik

Yüreğimizin işgalsiz yerinde

Sazlık dumanları arasında yürüyoruz

Bilinmeyen uzaklığa doğru

*

Kulağımızda

Yıkıntılardan kalma çocuk ninnileri

Avuçlarımızda

Kar beyaz martı çığlığı

Sahipsiz masalların

Balıkçıl kuşlarıyla göçüyoruz

Dilimizde sızılı bir anlatımın

anlaşılmayan dilsizliği

Düşlerimizde

Liman çocuklarının

mızıka sesleriyle göçüyoruz

Kımıltısızlığımızı duyan var mı?

Gören var mı?

Çöldeki kayıp benliğimizi

Ve şimdi

Şair imgelerken

İçimizdeki saklı acıları

Göçün şairidir yalnızlığımız

Kalbin aynasıdır sancılarımız

Alıntı

Haberler:

Gönderen Konu: Göçün Şiiridir Yalnızlığımız ... (Okunma sayısı 2570 defa)

duha

Göçün Şiiridir Yalnızlığımız ...