Enes b. Mâlik (ra) anlatıyor: “Bir gün Peygamber’imizin huzurunda oturuyorduk. Bir ara, “Şimdi size cennet halkından biri gelecek.” buyurdu. Derken ensârdan bir zât çıkageldi.
Sakalından abdest suları damlıyordu. Ayakkabılarını da sol eline almıştı. Ertesi gün Resûlullah aynı sözleri yine söyledi. Baktık aynı adam aynı durumda geldi. Üçüncü gün yine Peygamber’imiz aynı sözleri tekrarladı. Derken o adam aynı durumda çıkageldi. Peygamber (sas) üçüncü gün meclisten kalkıp cemaat dağılınca Abdullah b. Amr b. Âs (ra) adamın peşine takılarak, “Ben babamla kavga ettim, üç gün yanına varmayacağıma ant içtim. Bu süre zarfında beni, evinde barındırman mümkünse bunu yap.” diye ondan ricada bulundu.
O zât da, “Olur” dedi. Abdullah devamla bize şunları anlattı: “Adamın yanında üç gece kaldım. Bu müddet içerisinde bir defa olsun (gece) namaza kalkmadı. Sabah namazına kadar yatıyordu. Sadece yatağında sağasola dönerken Allah’ı anıyor, tekbîr getiriyordu. Bir de kendisinden kötü söz duymadım
Üç gece geçince adama, “Babamla aramızda bir kırgınlık, dargınlık yoktur. Resûlullah (sas) peş peşe üç gün, “Şimdi size cennetliklerden biri gelecek.” demişti. Her seferinde de sen çıkagelmiştin. İstedim ki sana misafir olayım da yaptığın amelleri göreyim, ben de onları yapayım. Doğrusu pek büyük bir ibâdet yaptığını görmedim. Allah Resûlü’nün müjdelediği bu mertebeye nasıl ulaştın?” diye sordum.
Bunun üzerine adam, ‘Gördüklerinden başka bir ibâdetim yoktur.’ dedi. Yanından ayrılıp döndüğüm sıra arkamdan çağırdı ve “Doğru söylüyorum, gördüklerinden başka bir ibâdetim yoktur. Şu var ki hiçbir Müslüman’a karşı kalbimde ne hile düşünürüm, ne kin ne de haset beslerim!” dedi. “İşte seni o mertebeye ulaştıran bu tutumundur.” dedim. (M. Yusuf Kandehlevî, Hayatu’s-Sahabe)
