Hazret-i Ömer (r.a.) şöyle buyuruyor: “Gece kâim, gündüz sâim olan, malını mülkünü tasadduk eden ve harplerde kahramanca çarpışan bir kimse, eğer sevdiğini Allâh için sevmiyor ve buğz ettiğine de Allâh için buğz etmiyor ise, yaptıklarından hiçbir fayda göremez.”
Müslümânlar kendi aralarında Allâh-ü Teâlâ’nın emrettiği şekilde birleşmiyor ve Allâh’ın gösterdiği yolun hâricinde bir yol ta’kib ediyorlarsa, Allâh muhâfaza buyursun, zilletin çukuruna yuvarlanmışlar demektir.
Bu takdîrde dinlerinin düşmanlarına boyun eğmek onların kabzasına düşmek ve istibdâdları altında yaşamak mecburiyetinde kalırlar.
Allâh-ü Teâlâ Hazretleri, Enfâl Sûresi, Âyet: 1’de: “Allâh’tan korkun ve birbirinizin arasını düzeltin.” buyuruyor. Yani Allâh’tan korkun ve Allâh’ın gazâbını celbedecek münâzaalardan, anlaşmazlıklardan sakınarak, aranızdaki hoşnudsuzlukları îzâle edin.
Hakk Teâlâ Hazretleri, Sûre-i Enfâl, Âyet: 46’da: “Birbirinizle nizâlaşmayın! Sonra içinize korku düşerek devletiniz elden gider.” buyurmaktadır. Allâh-ü Teâlâ, mü’minlerin kendi aralarında nizâ’ ve ihtilâfa düşmelerini men’ etmekle böyle bir tehlikenin vukûunda şu iki neticenin zuhûr edeceğini, bildirmektedir:
Bu hâlin başarısızlık, zayıflık, soğukluk ve korku husûle getirmesi
Bu yüzden kuvvet ve azametin, şevket ve salâbetin elden gitmesi
Şu hâlde, ancak kalbler ve gâyeler birleştiği zaman yardım ve selâmete ulaşılır, dilekler kemâliyle tahakkuk eder.
İşte bunun içindir ki Hakk Teâlâ Hazretleri, insanların günde beş def’a mescidlerde bir araya gelmelerini ve haftada bir def’a câmide toplanmalarını, senede iki def’a bayram münâsebetiyle bir mekânda cem’ olmalarını ve ömürlerinde bir def’a da hacc vesîlesiyle bütün beldelerden gelip Beytullâh’ın etrafında birleşip Arafât’ta hep birlikte vakfeye durmalarını emretmiştir.[/glow][/move]
