İsa a.s bir gün kırlarda otlayan sürünün içinden bir koyun yakalayıp kulağına bir şeyler söyledi.O andan itibaren koyun, ot yemez, su içmez oldu.
Birkaç günden sonra yine aynı yerden geçen İsa a.s sürünün çobanına sürmeli koyunu göstererek:
Bu hayvan hasta mı?Neden diğer hayvanlar gibi yiyip,içmiyor? diye yordu.
Kendisini tanımayan sürünün çobanı da;
Geçenlerde buradan bir kimse geçti ve bu sürmeli koyunun kulağına bir şeyler söyledi.O günden beri hayvancağıza bir durgunluk geldi, cevabını verdi.
Acaba Hazreti İsa koyunun kulağına ne söylemişti?...
Hazreti İsa o sürmeli koyunun kulağına “Ölüm var” demiş ve hayvan olduğu halde, ölüm sözünü işiten sürmeli koyun yemeden içmeden kesilmiş ve bu hale gelmişti.
Ya biz insanlar?
Gözlerimizin önünde en sevdiklerimiz,ölüp bir ahirete göçtüğü halde, sanki ölüm sırası bize gelmeyecekmiş gibi gülüp oynuyor,Allah’a karşı yüz bin isyandan geri durmuyoruz.Halbuki bize hayvanlardan fazla üzülmek ve düşünmek düşer. Çünkü;
Ölüm bize,Hesap bize,Sual bizedir.Ölümden ibret almayan hiçbir şeyden ibret alamaz.