İnsan ömrünün uzun veya kısa olması,çok veya az yaşamasından değil,menfaat cihetindendir.Allah'ü Teala'dan gafil ve nefsü hevasına esir olan kişi,çok yaşasada vakti hayra sarf etmediği için,maksat ve menfaat azlığı cihetiyle ömrü kısadır.

''sadaka belayı def eder ve ömrü uzatır'' Hadis-iŞerifi bu hususa şehadet eder.

Şu halde insan ömrünün faydaları,zaman miktarına göre değildir.Çünkü kısa ömürlü biri,uzun ömürlünün elde edemediği binlerce faydalı işe sayısız menfaatlere muvaffak olur ve ölümünden sonrada nice hayır duaları kazanırda manen uzun ömürlü yaşamış sayılır.

Kemalat sahipleri,kemalat-ı insaniyyenin hangi kısmını ikmal için gelmişlerse,o vazifenin ikmalinden sonra hakikat alemine intikal ederler.Çünkü dünyada faydasız durmak abestir.

Ve ezeli liyakate sahip olan bir vucut,az da yaşasa kabiliyeti feyze mahzar olacağından,ömrün kısalığı ona tesir etmez.Bu ümmetin ömürleri,geçmiş ümmetlere nispetle,kısa olduğu halde,

A.C.''Siz insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz'' (S.Al-i İmran 110)

nazm-ı celiliyle,ümmetlerin en efdali olup,hiç bir ümmete nasip olmayan füyüzat ve kemalata mahzar olmuştur.

(şerh-i Hikem/508)