Peygamberimiz Efendimiz (SAV)’in en çok yaptığı dualardan birinin meâli de şudur:

“Allah’ım!

*Faydasız ilimden,

*Korkmayan kalbten,

* Doymayan nefisten,

* Kabul edilmeyen udadan Sana sığınırım...” (Müslim: 17/41 Zikir ve Duâ bahsi)

Resûlullah (SAV) hem sözleriyle hem de davranışlarıyla bir muallimdi. Bu duâ da önemli bir derstir.

Burada kastedilen “faydasız ilim” insanın kendisini ve başkalarını zarara sürükleyen ve sürükleyecek olan ilimdir.

Netice itibariyle zarara sürükleyen her ilim/bilgi kınanmıştır/sakınılması gerekir.

Şer bir belâdır; o şerre götüren yol ve bilgi de şerdir. Şerre vasıta olacak ilme sahip olan hakların gasbına, insanların birçok yönden zararına sebebiyet verecek tutumlar sergileyebilir.

Böylesine ilimden ve bunların taşıyıcılarından Allah’ı sığınmak gerekir.

Başkalarına zarar vermek ve bu zararların izlerini yok etmek gibi bilgiler zararlı ilimdir. Netice itibariyle bu da şer bir ilimdir.

Bir takım ilimlerin bazı insanlar için faydasız olduğu çok açık bir gerçektir.

Dolayısıyla insanların bir kısım bilgileri öğrenmemeleri onların faydasınadır.

Peygamberimizin de dikkatimizi çeken duâsıyla bu hususta hassasiyet göstermemiz istenmektedir.

Nice insanlar bilir ve görürüz ki hiç ihtiyaçları olmayan boş şeylere dalarlar da bundan hem dini hassasiyetleri hem de dünyaları zarar görür.

Bu yolda geçirilen ömür de büyük zarardır. Hüsran olan sonuç vahim olan neticedir.

Bizler Rabb’ımızdan

*Faydalı şeyleri öğrenmemize sebepler halketmesini,

* Öğrettikleriyle bizi faydalandırmasını,

*Dinî hassasiyetimize zarar verecek şeylerden bizi uzaklaştırmasını hem sözlü duâlarımızla hem de fiili duâlarımızla talep edelim.