Yine Senden VuruLuyorum..

[ay-yüzlüm]

bir sabahın seheri..
bu gri kentin mavisini yitirmiş boşluklarından duyuyorum en yüce sedayı.
içimde yankılanıyor..
bir ezanlık daha vakit biçiliyor ömrüme.
şükrümün gölgesi düşüyor yüzüme.
alnım secdede,
yüreğim bana hak olmayan gözlerinin hasretine pusuda..
bu sabahta ölmedim.
bu sabahta sensizliğe açtım gözlerimi.
umut varisi değilim ben sevgili.
Rahmanın kalbime düşürdüğü
sen közlarinda dağlıyorum avuçlarımı.
mil çekiyorum gözlerimin senden gayrı bakışlarına..
yangın kavminin son olmayan neferi olmanın kanlı tebessümünü taşıyorumsen iptilası hücrelerimde..
acımdan yakalanıyorum her keresinde.
sensiz sencil yanlarımdan tanınıyorum kimselerce.
düş yorgunu eşkiyalığa sığınıyor içim.
içimden kaçıyorum.
yollarım kesiliyor dağbaşı yalnızlıklarımda..
eşkiya suretinde içime acizim.
mahçup kalıyorum eşkiya cesaretine.
düşlerimi boşaltıyorum ceplerimden..
düş katili kurşunlarda yağmalanıyorum içimin seni..


yine senden vuruluyorum..
yine sana sensiz kalıyorum..