Günebakan

[İsra]

Evvel zaman içinde dostlar
Ağaçlara ev kurardık
Tatlı bir düş içinde
Bir yere bir göğe bakardık

Gönlümüz kuş gibiydi dostlar
Dünyaya kanat açardık
Tutsak değildik ...
Başına buyruk yaşardık

Çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman
Ay büyülüydü yakamoz deniz
Ardından koştuğumuz son bahardan

Çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman
Artık dönemesekte geriye
Ardından koştuğumuz son on zamandır

O zaman bu zamandır dostlar
Ne ister neyi özleriz
Denizini arayan akar sulara benzeriz
Pencereler bırak açık kalsın
Geceleri yağmurlar yağsın
Günebakan düşlerimiz yağmur sesiyle çoğalsın


Meral Özbek