Bir zamanlar....

[them]

Şehirde Sabah


Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Ne rutûbetten şikâyet
Ne ağız dolusu küfür
Ne başucunda nöbeti
Çıngıraklı saatlerin

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Güneş doğmazmış üstüne
Uykuda insanoğlunun
Şehrin serin sokakları
Birbiriyle selâmlaşan
Güler yüzlü komşuları
Muhabbetle karşılarmış

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Besmeleyle başlanırmış gündüze
Açılan kepenklerin gürültüsünü
Duâlarla kesilen kumaşların sesi örtermiş
Komşusuna gönderirmiş müşterisini
Günün ilk işini yapan esnaflar

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Aynı anda çarşı pazar
Birbirine duâ eden
İnsanlarla dolarmış
Ve kadınlar ilk ağızda
Komşusunun derdi için ağlarmış

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Esnaf, çiftçi, âmir, memur
Bir tarağın dişleri gibi eşit
Aynı duvarın taşları gibi kenetlenmiş
Ne yerli, ne yabancı
Kimsenin gurbetlik çekmediği
Şehirler varmış

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Evlerden mescidlere dolarmış mahalleli
İçlerinden en münasip  
Alim ve müttakî olanı geçermiş öne
Birlikte yönelirlermiş kâinatın Sâhibi'ne
Birlikte halledilir, çözülürmüş, bütün mes’eleler
Hem de mescidin içinde

Bir zamanlar ezanla uyanırmış ahâli
Bayram namazından sonra
Kucaklaşır, helâlleşir, gülüşür
Kurbanlar keserlermiş Allah yoluna
Birbirlerine ikrâm için yarışırlar
Yürekler böylece bir anda çarparmış

Bir zamanlar…
Ezanla uyanılan
Şehirler varmış