Padişahın boyun eğdiği köleler *

[antepli]

Bir kıssa bin hisse...

Mevlânâ anlatıyor:
Şeyhin samimiyetinden ve hizmetinden hoşlanan padişah, bir gün coşarak şeyhe: “Dile benden ne dilersen!” dedi.
Şeyh buna kızdı. Padişahın bu cömertlik gösterisi, şeyhin gözünde küçülmesine yol açtı. Şeyh dedi ki: “Ey aciz Padişah! Senden ne dileyebilirim ki? Hele biraz yüksel de öyle konuş. Benim iki kölem var. Çok basit kimseler. Sen ise onların emir kulusun! Her gün sana hükmediyorlar, sana emrediyorlar. Sen de onlara boyun eğiyorsun. Bu nasıl büyüklük! Biraz kendine gel, haddini bil.” dedi.  Padişah öyle kızdı, öyle köpürdü ki, şeyhi bir kaşık suda boğacak hale geldi. Bağırmaya başladı “Bakın şu kendini bilmeze! Bakın şu edepsize! Hatalı konuşuyorsun ey Şeyh! Ben cihan padişahıyım! Herkes benden emir alır. Herkes bana boyun eğer! Ben herkese emrederim! Kim bana emredebilir? O dediğin kişiler kimlerdir? Sen kimlerden bahsediyorsun?”
Padişah kızdıkça Şeyh gülmeye başladı. Padişah sözlerini bitirince, şeyh dedi ki: “İşte kölemin birisi bu: Seni esir alan kızgınlık! Öfkeli ve celallisin! Bu yüzden adaleti unutuyorsun! Her gün emrin altındakilere kızıp duruyorsun! Sana emreden kölelerimden biri kızgınlık. Diğeri de şehvettir. Bu yüzden de haramı, helali unutuyorsun. Şefkati, insafı yok sayıyorsun! Ben ise bunlara hükmediyorum.” dedi.  :x

[GEZGİN]

Ben ise bunlara hükmediyorum.” dedi.

selam olsun bunlara hükmedebilene....