Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi Vesellem'in Hz.Zeyd,Mute savaşı'nda şehit olmuştu.
Zeyd'in şehadet haberi Medine'ye ulaştığında Peygamberimiz Zeyd'in evine gitti.
Manzara hazindi...
Peygamberimiz çok duygulandı...
Zeyd'in küçük kızı çok ağlıyordu...
Küçük kız,Peygamberimizi görünce ona koştu.Dizlerine sarılarak daha fazla ağlamaya başladı.
Peygamberimiz küçük kızı kucağına aldı.Rahmetin yansıması gözlerinden,şefkat yaşları dökülmeye başladı.Ağlayışı o derece arttı ki,çevresindekiler hayrette kalıp sordular:
''Ey Allah'ın Resulü bu nedir?''
Peygamberimiz şaşıranlara cevap verdi:
''Bu sevenin sevgilisini özleyişidir.''
Babalar hep ders verir,''Erkekler ağlamaz!''diye.Ağlamayı ayıp gösteririz çocuğa.Hele de babanın ağlaması çocuğun görmediği bir şeydir.Gizli ağlanır çocuktan,erkeklerin ağlamadığını öğretmek için.
Sonra çocukta şefkat ve merhamet duyguları görmediğimiz zaman şaşarız.Acaba niye?
Düşünmeyiz,ona ta küçükken katı kalpli olmayı öğrettiğimizi.Merhameti,acımayı gerektirecek olaylar karşısında,kendi duygularını bastırmayı,sert görünmeyi,ağlamamayı öğrettiğimizi...
Unutuveririz,küçük çocukla büyük Peygamberin nasıl hıçkırarak ağladığını...
Nuriye Çeleğen,Peygamberimiz Çocuklara Nasıl Davranırdı.