Ölmeden önceki son söz lâ ilâhe illAllah diyerek ölmenin cennete girdirdiğini biliyoruz. Peki dünyada yaşarken nelere dikkat etmeliyiz. Işte bu sorunu cevaplayan kuran emri olan 54 farz. Aşağıdaki mesajda bulabilirsiniz.
54 FARZ
1-Allah teala'yı bir bilip daima O'nu zikretmek.
2-Helalından giyinmek.
3-Abdest almak.
4-Beş vakit namaz kılmak.
5-Cünüplükten yıkanmak.
6-Rızık için Allah'a güvenmek.
7-Helalından yemek ve içmek.
8-Kanaaat etmek.
9-Allah'a güvenmek.
10-Cenabı Hakk'ın hükmüne razı olmak.
11-Nimete karşı şükretmek.
12-Belaya karşı sabretmek.
13-Günahlara karşı tevbe etmek.
14-İhlas üzere ibadet etmek.
15-Şeytanı düşman bilmek.
16-Her şeyde Kur'an'ı düstur etmek.
17-Ölüme hazırlanmak.
18-Her işi Allah için yapmak.
19-İyiliği emredip kötülükten men etmek.
20-Gıybet etmemek.
21-Anneye babaya iyilik etmek.
22-Akrabaları ziyaret etmek.
23-Emanete hıyanet etmemek.
24-Edep çerçevesi içinde olmayan şakayı terketmek.
25-Allah ve Resulüne itaat etmek.
26-Günahlardan sakınıp ibadet etmek.
27-Allah Teala'dan korkmak.
28-Kainata ibret nazarı ile bakmak.
29-Düşünmek ve tedbirli olmak.
30-Dili kötü sözlerden korumak.
31-Kötü işlerden sakınmak.
32-Kimseyle alay etmemek.
33-Herhalde dosdoğru olmak.
34-Dünyaya meyli terketmek.
35-Büyü yapmamak.
36-Terazi ve tartılarda hıyanet etmemek.
37-Hakk'ın gazabından emin olmamak.
38-Bir günlük nafakası olmayana sa-daka vermek.
39-Hakk'ın rahmetinden ümit kesmemek.
40-Nefsi emmareye tabi olmamak.
41-Hakk'tan gelenin devlet olduğuna şükretmek.
42-Helalından rızık talep etmek.
43-Zekat vermek.
44-Aybaşı halinde bulunan eşiyle cinsel ilişkide bulunmamak.
45-Bütün masiyetlerden kalbi temiz tutmak.
46-Yetim malı yememek.
47-Kibirlenmemek.
48-Livatadan hazer etmek.
49-Beş vakit namazı devamlı kılmak.
50-Zulümle halkın malını yememek.
51-Allah'a şirk koşmamak.
52-Zinadan sakınmak.
53-Yalan yere yemin etmemek.
54-Verileni başa kakmamak.

Azizim! Şimdi sen dünyayı sevmem diyorsun amma bu iddiada doğruluğun, dünyadan kaçman, onda bulununlara ehemmiyet vermemenle sabit olur. Dünyayı sevmeyenler ondan kaçtılar. Âdet şudur ki insan sevmediğinden kaçar. Gece gündüz dünya ile meşgul olanın hâlinden dünyayı sevdiği anlaşılır. Dünyayı maksûd edinip istersen, malûm olur ki sevilen istenir. Sevilmeyen istenmez.
 Ey biçâre! Fakire bir şey verdiğin, ona para ve mal yardımında bulunduğunda sanki canından ve teninden et kesip de veriyormuş gibi istemeye istemeye yaparsın. Öyle verirsin ki, verdiğin şey ne sana yarar bir şeydir ne de o verdiğin kimseye... En fazla, ihsan ve yardımın yüz dirhem, yahut elli. Fakat kendi nefsin için on binleri, yirmi binleri harcarsın. Bu tasarruf  nefsine hoş gelir. Hoşuna giden yerlere malını saçar savurursun. Bil ki bu türlü mal, salih mal değildir. Zira salih malın hak yoluna sarf olunması gerekirdi. İbrahim Halilullahın (as) malı salih mal idi, zira kendisi abâ giyerdi, akçaların binlercesini fakir fukaraya verirdi. Kendi arpa ekmeği yer, fakirlere türlü türlü ni'metler ihsan ve ikram ederdi. Halbuki senin fakirlere yedirdiğin, senin önünden arta kalandır. Şimdiki zamanın zenginleri bir çekirdeği iki fakire verirler. Kendileri için pişirilen yiyeceklerin kokusundan fakirlerin aklı gider. Ağzının suyu akar. Bu yiyeceklerden fakirlere bir lokma bile tattırmazlar. Amma lafa gelince << Sulehâdan, yâni sailh kimselerdeniz >> derler. Kendilerinin bahil ve cimriler sınıfından olduğunu hiç bilmezler. Akıllarına bile getirmezler. Hattâ akıllarına bu hususun gelmesine bile tahammüleri azdır. Efendimiz (sav) fakirlere para verdiği zaman o altın veya gümüş parayı yıkar ondan sonra verirdi. Hatta misk ile kokulardı.
Hatta:
<< Fukara eli Allah-u Teâlâ'nın (cc) Kudret elidir.<< buyurmuşlardır.

Ey aziz kardeşim! Sen de hakiki ümmet isen o Habibin yürüdüğü yoldan yürü. Efendimiz cihana aldanmadı. Sen ne oluyorsun ki bu dünyayı istersin ve ona aldanmaya doğru gidersin. Gel himmedinin kanadını aç ve iki cihandan öte uç. Hakkın cemâlini görmek için can gözünü aç. Allah'ın (cc) didârını görmeye âşık, Hakka talip isen sana evvela lâzım olan husus odur ki: Allah'dan (cc) korkmalısın. Korku insanı doğruluğa sevkeder. Şevke alıştırır. Şevk de aşka teşvikcidir. Aşk da insanı Allah'a (cc) ulaştırır.
Nitekim Şeyh Zunnûn'u Mısri (ks)'ya sordular:
- Allah-u Teâlâ'ya ne ile ulaştın?
cevap verip dedi ki:
- Korku ile hasta oldum. Şevkle yandım, aşkla öldüm. Allah-u Teâlâ (cc) ile dirildim, sonra bu mertebeye eriştim. Kişiye korku şart imiş. Kendine korkuyu âdet edinmek gerekmiş. Zira insanda korku olmayınca dünyayı terk edemez.
Hak Teâlâ (cc) Kuran-ı Kerim'inde şöyle buyurur:
[/b]<< Muhakkak ki, takva sahibi olanlar ( her türlü kederden) emin bir yerdedirler.>>[/b]( Ed- Duhan sûresi, 51)
Korku bir kaç mertebedir.
Peygamberlerin korkusu ve ahiret korkusu gibi... Bu hususta ileride izahat yapılacaktır. Peygamberler, evliyalar, dünyadan kaçarlar ve dünya onları üzerdi. Dünya onların hiç hoşlarına gitmezdi.

İşte Efendimiz (sav)'in ashabı bölyesine Allah-u Teâlâ'dan (cc) korkarlar ve utanırlardı. Sen ise keseleri paracıklarla doldurmakla meşgulsûn. Paracıkların muhabbetiyle gönlünü öldürürsün. Sende din derdi ve din gayreti hiç mi yok ? İnsanın Allah-u Teâlâ'dan (cc) korkusu ne derece ise dinden nasibi de o derecedir.
Efendimizi (sav) Allah-u Teâlâ (cc) mi'raca çağırdı. Uçmağı (cenneti) donatarak huriler, rıdvanlarla yanına getirdi. Dünyayı da bütün süs ve pûsleriyle donatıp sol yanına getirdi. İki cihanın fahri, Hak Teâlâ'nın (cc) habibi ve bütün peygamberlerin sultanı Mustafa (sav), ikisine de asla bakmadı. Lâkin dünyaya dedi ki:
- Ey hileci, vefasız, acı tatlı şeyler gösteren, buğdayı gösterip kepek satan ve ey düşmanla dostu bir tutucu, ey ahdinde durmayan, velileri aldatan, kâfirleri ayaklar altında sürükleten! Benim kardeşlerim ve ümmetlerim sana gönüllerini kaptırdılar. Lâkin üç talak ile seni boşamakta gecikmediler. Ben seni istemedim. Seninle nikah dahi kıymadım ki seni boşayayım. Yürü git, yanıma gelme, gözüme gözükme. Beni ve benim yolumda gidenleri sen kendine uyduramazsın. Benim gerçek ümmetlerim sana asla boyun eğip aldanmazlar.