Allah-u Teâlâ (cc) şu âyet-i kerimesinde buyurur ki;
>> İnsanlara; kadınlar, oğullar, altın ve gümüşten istiflenmiş yığınlar, yayılıma salınmış ( güzel ) atlar, davarlar ve ekinlerden yana nefsin isteklerine muhabbet, süslenip bezendi. Fakat bunlar, dünya hayatının geçici menfaatidir. Halbuki sonuç güzelliği Allah katındadır.<<  Âl-i İmran sûresi, 14 )
Diğer bir âyet-i  kerimesinde de buyurur ki ;
>> Ey iman edenler! sizi, mallarınız, oğullarınız, kızlarınız Allah'ın zikrinden alıkoymasın << El Mûnafikun sûresi, 9 )
Resûl-i Ekrem Efendimiz ( sav ) de bir hadis-i şeriflerinde buyururlar ki ;
 >> Mal ve makam ( geçici şeref ) sevgisi, suyun baklayı bitirdiği gibi, kalbde nifak ( mûnafıklık ) hastalığını bitirir. <<

Azizim! Cehd eyle, gönül yüzünü Hak'tan (cc) döndürme. Yoksa kıyamette  yeniden o suret üzerine yaratılırsın. Bu büyük musibettir. Ekseriye dünya derdine düşmekten ve kendini dünyaya vermekten olur.
İnsan bu dünyada insan olduğu halde öldükten sonra çirkin bir canavar olmaktan son derece korkmalı ve çekinmelidir. Allah-u Teâlâ (cc) cümlemizi muhafaza buyursun, âmin.
Allah dostları kat'iyyen bu dünyada yüzlerini ve gönüllerini Allah-u Teâlâ'dan (cc) çevirmezler. Lâkin niceleri var ki gönüllerini veya yüzlerini veya hem gönüllerini ve hem de yüzlerini Allah (cc) gayrısına tahsis ederler. Vay gelecek bunların başına !
Her şey'in sonu ve neticesi zeval bulmaktır. Baksana Karun'a ne oldu ? Karun'u malı ile yerlere geçirdi. O'nun dünyaya olan sevgisinin çokluğu yüzünden Allah-u Teâlâ (cc) ona hışım etti. Cehennemi boyladı.

Melekler Hak Teâlâ'ya (cc) diyecekler ki:
- Ya Rabbi (cc)! Bu kullarının yüzleri niçin arkaya döndürülmüştür ?
Hak Teâlâ'dan (cc) nida gelecek ve diyecek ki:
- Bu kulum namaz kılarken yüzünü kıbleye, kalbini de başka şeylere döndürdü. Bu sebeple yüzü döndürülmüştür.
Meşâyihden bazıları dediler ki:
- Namaz esnanısında gönlünü Allah'tan (cc) ayıranlara kabirlerinde bir melek gelir. Kıbleden yüzünü çevirir. bunun üzerine Münker ve Nekir melekleri gelir o kıbleden yüzü dönük olan mevtaya türlü türlü sorular sorarlar, ve işkence ederler. İşin doğrusunu Allah-u Teâlâ bilir.
Bir gün Hz. Yakup (as) namaz kılardı. Yusuf (as) da kundağında yanı başında yatmakta idi. Namazda iken Hz. Yusuf'a (as) göz ucuyla baktı. Bunun üzerine derhal Hak Teâlâ'dan (cc) nida geldi ve dedi ki:
- Ya Yakup (as)! Benim hazretimde ibadet ederken Yusuf'u (as) gönlüne getirir, gözünle bakarsın. İzzet ve celâlim hakkı için sana âhirette edeceğimi dünyada yapacağım. Benden gayrısına bakan gözlerini O'nun firakıyla ağlamaktan kör edeceğim. Benden gayrıya nazar eden gönlünü de O'nun gam ve kederiyle dolduracağım.
Bir zaman geldi. Hz. Yakup (as) Hz. Yusuf'u (as) kaybetti. Ağlamaktan gözleri hastalıklı oldu. Hz. Yusuf'u (as) bulmadıkça gönlünün gam ve kederi seller gibi coştu, taştı. Nihayet bulduktan sonra sûkûnete erişebildi. Gece gündüz uyku ve huzuru bulamaz olmuştu.

İsa Peygamber (as) buyurur ki:
>> Dünya bir köprüdür. Bu köprüde oyalanıp ona özenmeyin.<<
Kim bu köprünün üzerinde ise öte başındaki kabre kadar gidecektir. Daha ilerisi yoktur. Kimi bir adımda varır, kabre girer. Kendisi bile farkedemez, önündeki yolu uzak zanneder. Köprüye ayak bastı mı öteki ucu mutlak görünür. bu dünyanın köprüsü üzerinde çokları mağrurane saray ve köşkler yaptılar. Eceli geldi, neticede târ u mâr oldular. Şimdi hiç birinin izi ve tozu yoktur. Bu dünyaya çokları geldi. Benlik dâvasında bulundu. Sonra dâvasında yalancı çıktı. Sözünün hakikat olduğunu isbât edemedi.
BEYT
Mülk-i Süleyman be Süleyman resid
Mülk heminest Süleyman Kûcast?
Manası:
Sultan Süleyman'ın mülkünü Süleyman'a verdiler
Mülk buradadır amma Süleyman nerededir ?

Ey Aziz! >> Dünyada nefslerinin isteğinde gidenler, tasasız yürüyenler ölünce öyle bir mihnet ve tasaya düşerler ki kurtulmanın imkân ve ihtimali yoktur. Amma fakirler, miskinler, dünyada doyuncaya kadar bulup yiyemeyenler ahirette öyle bir rahatlığa ve sultanlığa kavuşurlar ki bunun kaybolup çıkması diye bir şey yoktur.
Ey Azizim! Dünya karışık bir rü'yaya benzer. Bunun geçici lezzetine aldanıp gururlanarak kendini saçıp salıvermek olmaz.
İki cihanın fahri Muhammed (sav) buyurur ki:
>> Bu dünya ile benim misâlim şu at üzerindeki kimsenin hâline benzer; çok sıcak bir günde yol üstünde bir ağacın gölgesinden geçerken biraz gölgelenip biraz sonra orayı terk eder.<<
Aklı olan kimseler bu dünyayı biraz gölgelenecek bir yer olarak kabul edip bu dünyanın lezzetine meyletmezler. Açlığın ve tokluğun, evin barkın, koyun-keçinin, bağ-bahçenin varlığına bakmazlar. Bunlara bel bağlamazlar. Bir iki günlük ömürleri için âhireti terk edip nefslerine uymazlar.