İNSANLIK ÖLDÜ!
Bir Aile vardı
Karı-Koca kalmışlardı
Evladları şehirler de
Darmadağın olmuşlardı
Karı,az kambur,
Koca,biraz topaldı
Torunlarını çok özlüyorlardı
Bayram sabahların da..
Melul,melul elleri şakaklarında
Onları gözlüyorlardı
Bir bayram daha yaklaşmıştı,
Karı;hadi hacı!çocuklara gidelim,dedi
Koca;tamam hatun aylığı alıp gidelim..
Yetmişbeşindeydi koca,
Yetmişindeydi karı..
Koca,emekli hoca
Elleri açık yukarı..
Aylığı orada alırsın,
Yarın çıkalım der,hatun
Akşamdan hazırlanırlar
Pür telaşla beraber
Bir güz günüdür
Elleri,kolları yük,
Köyleri Aktepe,illeri Karabük
Çıkarlar sabah yola,
Büyük şehrin yoluna..
Karı biraz ağırdır
Koca girer koluna..
Şehirde ilk işleri;
Bankalarını bulmaktır
Oradan aylığı çekip
Hediyeleri almaktır.
Gelirler bir ATM ye..
Koca cebinden bir kağıt çıkarır,
Tuşlara bakar,ona bakar
Şifreler uç uca gelmez bir türlü..
Köşe de takım elbiseli,kıravatlı bir hain ona bakar
Yardım edeyimmi amca!der..
Alır elinden kağıdı,kartı
Bir iki yanlış deneme yapar
Ben içeri bir sorayım,der..
Kaybolur gözlerden
Koca,kimseye anlatamaz derdini
Sonra yoklar önünü ardını
Kalan dolmuş paralarıyla
Karı-Koca giderler semte,
Bilmezler ki gidiyorlar,kıyamete..
İnerler minibüsten,gelirler çarşıya,
Dede çok derin düşünür
Karı verir teselli
El ele tutuşurlar;geçecekler karşıya
Ellerinde yükleri,bu geçit sanki sırat..
Yan taraftan gelir bir Taksi,son surat
Hatuna çarpar,kaçar
Nene,yerlerde kanlı
Hacı,çok telaşlanır,heyecanlı
Yüzlerce araç geçer bir yardım eden yok
Yardım gelince de karı burdan taşınır
Ambulans,Jandarma,Polis geldi
Koca,bitkince dedi;karım öldü..
Aslında o,ölmedi
İnsanlık öldü
İnsanlık öldü..
Mükremin Kızılca
23-06-07
meram/konya