Peygamber sallAllahu aleyhi ve sellemin yanındaydım. Ona, Süveydin şiirini okudum:
"Haremde de akşamlasan ölüme güvenme.
Çünkü ölüm, herkesin başına gelecektir.
Yolunda düzgün yürü ki, umduğunu bulasın.
Her dost, dostundan bir gün mutlaka ayrılacaktır.
Her azık, saklasan da bir gün mutlaka bitecektir.
iyi ve kötü yanyana beraberdirler.
Her biri, gelirken sana yepyeni gelecektir."
Bunun üzerine Peygamber sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Bu adam bana kavuşsaydı, mutlaka müslüman olurdu."
İbn Müslim radıyAllahu anh. Taberânî.
Allah Resûlü sallAllahu aleyhi ve sellem içeriye girdiğinde, yanımda iki tane kadın vardı, şarkı söylüyorlardı. Yatağa uzandı ve onlardan yüzünü çevirdi.
Sonra Ebû Bekir içeriye girdi ve "Allah Resûlünün yanında şeytanın çalgıları ha!" diyerek beni azarladı. Bunun üzerine, Ebû Bekire yönelerek şöyle buyurdu:
"Bırak söylesinler."
Bir an, Resûlullahın dikkati bizden uzaklaşınca, kadınlara çıkmalarını işaret ettim ve gittilir.
Bir bayram günüydü. Siyahîler mescidde mızrak ve kalkanlarıyla oynuyorlardı. Ya ben istedim, ya da Resûlullah şöyle dedi:
"Seyretmek ister misin?"
"Evet," dedim.
Bunun üzerine beni arkasına oturttu, yanağım yanağı üzerinde seyretmeye koyuldum.
O da şöyle diyordu: "Ey Efride oğulları, ha gayret!"
Bıktığımı görünce, "Yeter mi bu kadar?" diye sordu.
"Evet," dedim.
"Öyleyse haydi git!" buyurdu.
Aişe radıyAllahu anha. Buhârî.
Bir kadın, Peygamber sallAllahu aleyhi ve selleme geldi. Allah Resûlü sallAllahu aleyhi ve sellem, onu Aişeye sordu:
"Ey Aişe! Bunu tanıyor musun?"
"Hayır," dedi.
"Bu falan oğullarının şarkıcısıdır, sana şarkı söylemesini ister misin?"
"Evet."
Ona bir tabak verdi. O da, Aişe için şarkı söyledi.
Sonra şöyle buyurdu:
"Onun burnunun deliğine şeytan üflemiştir."
İbn Yezîd radıyAllahu anh. Ahmed.
Allah Resûlü sallAllahu aleyhi ve sellem buyurdu:
"Şüphesiz, şiirde hikmet vardır."
Ubeyy radıyAllahu anh. Buhârî.