Ne de garibiz bu dünyada
(http://www.hizliresim.com/2008/5/15/294.jpg)
Bir gün cep telefonumdan kendi numaramı aradım. Meşgul çaldı. Bütün gariplik burda işte! Meşgulsün; cevap alamıyorsun kendini aradığında.
Meşguliyet konun nedir: Kendini çöplükte mi arayacaksın? O hafızanın derin kuyularına kova mı sarkıtacaksın? Ne iş yani? Misal, geçmişte yarım bıraktığın bir oyun oynuyordun. Yeniden başladığında, kopan bir ip var da sanki onu mu bağlayacaksın? Yeni arkadaşlar bulup da: “Hadi tenis oynayalım!” tesellisi mi seni hayata bağlayacak? Hı?
İp var ve bağlı zaten, ezelden ebede uzanan bir ip var. Bunu gör, düğüm atmaya uğraşma; zira atamazsın; koptuğunu zannetme, zaten kopartmaya gücün yetmez, kopmadığı için bağlayacak bir durum da yok ortada, sadece ipin olduğunu gör yani, ip: Allah’ın ipi.
Dolayısıyla kasmayı bırak. Sen yeni dostlar aramıyorsun zaten. Sen ölümden korkuyorsun. Ve şunu da çok iyi biliyorsun ki, hiçbir zaman yok olmayacaksın. Dolayısıyla intihar edemiyorsun. Öyleyse bu zulüm niye?
Evet, çevrendekilerin dediğinin tersini yap. 40 yılın başında bir, görmediğin bir şeye boyun eğ. İzin ver de, göstersin kendini Allah CC…
Bırak ip..lerin iplerini..
Keşke bunu okuyor olsaydın, gariptir çünkü seninle konuşurken bunlar aklıma gelmedi. Seninle konuştuktan sonra yazasım geldi. garip hem de ne garip, Allah yoksa (haşa), ne de garibiz bu dünyada…Bu nasıl bi soğukluk hissettiğim, düşünmesi bile korkunç…
Allah’ım rica ediyorum, bizleri garip bırakma…
Amin…
fakirülhakir, keyfincelugat.com