Yaşamak değil; beni bu telâş öldürecek...
Sevdiğimizle doyasıya bir sohbet bile edemedik biz.
Gözümüz saatte söyleştik,
Hep yetişecek bir yerler vardı.
Aranacak adamlar,
Yapılacak işler...
Bir sonraki günün telâşı,
Bir öncekinin terine bulaştı.
Kör karanlıkta çalar saat yerine;
Kuşluk vakti kızarmış ekmek
kokusu
Veya yavuklu busesiyle uyanma düşlerini,
Ha babam erteledik.
20'li yaşlardayken 30'lara kurduk saatin alarmını
30'larımızda 40'lara, belki sonra 50'lere...
Lakin öyle yanlış kurgulanmış ki hayat,
Kuşlukta uyanma fırsatını sunduğunda bize,
Artık uyku girmez olur
gözlerimize...
Doyasıya söyleşmek,
Sevdiklerimizle en güzel vakitleri geçirmek için,
Bol zamana kavuştuğumuzda;
Söyleşecek sevgili ya da dost kalmıyor yanımızda.
Özenle yarına sakladığımız,
Bir sarı lira gibi ömrümüz.
Vakti gelip sandıktan
çıkardığımızda,
Bir de bakıyorsunuz ki:
Tedavülden kalkmış.
Erel BLEDA
Teşekkürler mahi