(http://img1.blogcu.com/images/d/e/n/denizdeninciler/kizaglama.jpg)
biz çocukken;
minicik ellerimiz vardı
minicik ayaklarımız
minicik isteklerimiz vardı...
biz çocukken;
kocaman yüreğimiz
kocaman hayallerimiz vardı...
hatırlıyorum çocukken, oyuncak bir bebekle mutlu olurduk.
büyüdük;kendi yavrularımızı terketmeye başladık...
çocukken; doktor,öğretmen,asker olacaktık,büyük insan olacaktık.
büyüdük;bencil,uyanık... olduk
büyüdük; doktoru,öğretmeni,askeri beğenmez olduk,onlara küfür eder olduk...
biz çocukken; herşeyin sahibi olmak için büyümek isterdik...
büyüdük; herşeyden uzak olmak için ölmek istiyoruz..........
biz çocukken; herşeyi öğrenmek için bir acelemiz vardı,herşeyi doya doya yaşayacak kadar da bol vaktimiz
büyüdük; öğrenmekten kaçmak için bir acelemiz, herşeyi mahfetmek için de bol bol vaktimiz var......
BİZ ÇOCUKKEN DÜNYA ÇOK GÜZELDİ...
biz çocukken derdik ki:
BU DÜNYA BİZİM DEĞİL! BU DÜNYA BİZDEN SONRAKİ YAVRULARIN!
biz çocukken; çocuklarımızı daha fazla düşünürdük........
biz çocukken derdik ki:
BU ORMAN BİZİM DEĞİL!BU AĞAÇ,BU DAL,BU YAPRAK,BU HAVA,BU DENİZ,BU ŞEHİR; HEPİMİZİN!
biz çocukken;insanları daha çok severdik.....................
biz çocukken sanırdık ki;
anneler,babalar hiç ayrılmaz.
bütün insanlar iyidir...
biz çocukken
ve kötülüğü hiç tanımamışken sanırdık ki;
ben iyi insan olursam, herkes iyi insan olur.
bikaç tane kötü çıkar belki ama onlarda benim iyiliğimle ıslah olur...
biz çocukken acaba,
bizim annemiz,bizim babamız,bizim öğretmenimiz,bizim tanıdık büyüklerimiz daha mı güçlüydü,
yoksa hayat hep aynı hayattı da?.................
yoksa,
gerçekten biz çocukken dünya çok mu güzeldi?
merak ediyorum, yoksa, bizi masum yalanlarla mı uyuttular ?
ya da yalanlar masum değildi, ama onlar bizim masumluğumuza mı kıyamadılar?
Anılar biriktirdim kumbaramda yarınlar için. Saçımdaki beyazlar yaşanmışlıklarım, yüzümdeki çizgiler gülmelerim ağlamalarım. Ömrün ortasını buldum da çok şükür, yüreğimdeki çocuğa hiç dokunmadım..............