Ölüm ve kabir ile alakalı eserlere bu aralar göz atıyorum.
Dikkatimi çeken; ölüm hakkında varid olan haberlerin çok farklı rivayetler olması ve hangisine itibar edeceğimize karar verememem.
Mesela; İmamı Suyuti Kabir alemi kitabında can çıkmasının zorluğu ile alakalı şu bilgiler yer alıyor.
Tirmizi, Hz. Âişe (RadıyAllahû anhâ) 'den rivayet ettiğine göre Âişe (RadıyAllahû anhâ) Resûlullah (Sallallâhû Aleyhi ve Sellem)'in vefatının şiddetini gördükten sonra, hiç kimseye ölümün kolaylığından dolayı gıpta etmedim, demiş.
Ölüm meleğinin tutması, bin kılıç darbesinden daha zordur.»
îbn-i Ebi Dünya, Ali ibn - Ebi Talip (RadıyAllahû anh) 'dan rivayet ettiğine göre, şöyle demiştir:
«Nefsim kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, bin darbesi, yatak üzerinde ölmekten daha kolaydır.»
Ebu'ş-Şeyh, Azamet kitabında Hasan (RadıyAllahû anhJ'c vâyet ettiğine göre, şöyle demiştir:
Musa (Aleyhisselam) 'a denilmiş ki «ölümü nasıl buldun?»: Demiş:
«Çok dallı ve her dalı bir damara takılan sonra, içimden çekilen bir biryan demiri gibiydi. Bunun üzerine ona bir ses gelmiş ki: «Gerçekten sana onu kolaylaştırdık...»
Yukarıdaki ifadeler neticesinde bir korku hasıl olurken aşağıdaki hadisi şerifler ile de rahatlıyor insan.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Mümin öleceği vakit, rahmet meleklerini görür, can verme acısını duymaz. Ruhu tereyağından kıl çeker gibi, kolay çıkar, nimetlere kavuşur.) [Bezzar]
Mümin bu anda çok sevinir. Hazret-i Azrail, böyle mümine, (Korkma, Erhamürrahimine gidiyorsun, asıl vatanına kavuşuyorsun, büyük devlete erişiyorsun) der. Böyle kimseye bundan daha şerefli bir gün yoktur. Müminin ruhunun bedenden ayrılması, yani ölmesi, esirin hapisten kurtulması gibidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Ölüm, mümine en kıymetli hediyedir.) [Taberani]
---
İkisi birbirinden çok farklı anlamda görünüyor. Böyle bir durumu nasıl izah edebiliriz?
Birçok konuda bu ikilemi yaşıyor insan.
Her daim korku ile ümit arasında olmalıyız...
İmam-ı Gazali Hazretleri Kıyamet ve Ahiret isimli kitabında şu hadisi şerife yer vererek Ruman isimli meleğin hakikatinden bahsediyor.
İbni Mes'ûddan rivayet olundu ki, Yâ ResûlAllah, ölü kabre konduğu vakit, ilk karşılaştığı şey nedir diye sordu. Peygamberimiz buyurdu ki, (Yâ İbni Mes'ûd! Bunu bana senden başka kimse sormadı. Ancak sen sordun. Ölü kabre konulduğu vakit, önce bir melek seslenir. O meleğin ismi (Rûmân)dır. Kabirlerin arasına girer. Der ki, Yâ Abdellah! Amelini yaz! O kimse der ki, benim burada ne kâğıdım, ne kalemim var. Ne yazayım? O melek der ki; bu sözün kabûl edilmez. Senin kefenin kâğıdındır. Tükrüğün mürekkebindir. Parmakların kalemindir. Melek kefeninden bir parça kesip verir. O kul dünyada her ne kadar yazı yazmak bilmese de, orada sevabını ve günahını, âdeta o bir günde işlemiş gibi yazar. Bundan sonra melek, o yazdığı kefen parçasını dürer. O ölünün boynuna asar.) Bundan sonra Resûlullah efendimiz, (Her insanın yaptığı işleri gösteren sayfalarını biz boynunda kıldık) meâlindeki İsrâ sûresinin onüçüncü âyet-i kerimesini okudular.
Ama İbni Hacer Askalani Hazretleri ise elyazmalı bir eserinde sual cevap şeklinde kabir alemini incelemiş. 21. soruda Rumanla alakalı haberlerin zayıf olduğundan bahsetmektedir.
Hangisine itibar edilecek e52))
Sanırım en doğruyu herkes yaşayarak öğrenecek.Şöylede düşünüyor insan,acaba günahları ölçüsündemi ölüm anında yaşadıkları?
Alıntı yapılan: Tuğra - 17 Nisan 2009, 00:05:39
Sanırım en doğruyu herkes yaşayarak öğrenecek.
Aklıma geçmişte yaşanan bir olay geldi.Meraklının biri acaba vefat eden defnedildikten sonra ona ne oluyor ne soruyorlar diye kabrin içine ses kaydeden bir teyp yerleştirmiş :hihi Ama tabi bir şey öğrenememiş.(miş'li geçmiş zamanda yazılan bu olayın doğruluğundan emin değiliz tabi.)
Zaten çektikleri keffaret olacaktır orası bir hakikat. Ama tereyağından kıl almak demek çok rahat geçeceği anlamına geliyor. Mesela İmamı Azam öldüğünün farkında varmamış, cemaatle namaz kılacağı zaman melekler, ya İmam o Dünyada idi demişler.
Fatihanın dediğine benzer bir hikaye:
Zenginin biri, ölümden ve kabirdeki yalnızlıktan çok korkuyormuş. “Öldüğüm geceyi kim kabre girerek sabaha kadar benimle geçirirse servetimin yarısını ona bağışlıyorum!” diye vasiyet etmiş. Öldüğünde “Kim birlikte kabre girip sabahlamak ister?” diye araştırmışlar. Kimse çıkmamış. Nihayet bir hamal:
“Benim sadece bir ipim var, kaybedecek bir şeyim yok. Sabaha kadar durursam zengin olurum!” diye düşünerek kabul etmiş.
Vefat eden zenginle birlikte defnetmişler. Sorgu suâl melekleri gelmiş. Bakmışlar kabirde bir ölü, bir canlı var. “Nasıl olsa bu ölü elimizde... Biz şu canlı olandan başlayalım!” demişler ve hamalı sorgulamaya başlamışlar.
“O ip kimin? Nereden aldın? Niye aldın? Nasıl aldın? Nerelerde kullandın?...” Sabaha kadar sorgu suâl devam etmiş, adamın hesabı bitmemiş. Sabahleyin kabirden çıkmış.
“Tamam, servetin yarısı senin” demişler.
“ Aman, istemem, kalsın! Ben sabaha kadar bir ipin hesabını veremedim, o kadar servetin hesabını nasıl veririm!”
Alıntı Yapİmam-ı Gazali Hazretleri Kıyamet ve Ahiret isimli kitabında şu hadisi şerife yer vererek Ruman isimli meleğin hakikatinden bahsediyor.
Adı geçen eser birçok yayınevi tarafından basılmış vaziyette sizin alıntıladığınız hangisi?
Alıntı yapılan: Tesniye - 17 Nisan 2009, 00:25:14
Zenginin biri, ölümden ve .......
“ Aman, istemem, kalsın! Ben sabaha kadar bir ipin hesabını veremedim, o kadar servetin hesabını nasıl veririm!”
Çok ibret verici... Bir de çoğu kafayı dünya malına takıyor, para ve mal için insanlığını bile unutuyor!
Suyuti hz. lerinin kitabında geçen bir bab:
îbn-i Abbâs'dan rivayet edildiğine göre, Resûlullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur:
Allah'ın, kuluna en fazla rahmetli olduğu an, kabrine konulup, halk ve akrabalarının ondan ayrıldığı zamandır.
Yine Suyuti hz.lerinin kitabından;
Mümin kul âhirete yönelip dünyayı geride bırakınca ona ölüm gelir. Onun baş ucunda oturur. Cennetten yanlarında hediyeler, koku ve elbiseler olan melekler de gelir.
Göreceği bir şekilde iki saf kurarlar. Önce ölüm meleği, sonra öbür melekler ona müjde verirler ve su, testisinden akarcasına ruhunu çekerler. O, meleklerin müjdelediklerinden aldığı sevinçle ruhunu kolaylıkla teslim eder. Sonra melekler ruhunu alır. Ve hiç bir melek ona getirilen kokuyu sürmeden ve zinetleri giydirmeden ayrılmaz. Koku sürmesinden sonra onun kokusuyla feza aniden dopdolu olur.
Ariflerden biri acaba Kur'an-ı Kerım'de Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) "Mü'minin ruhu cesedinden, kılın hamurdan çıktığı gibi çıkar." hadisine işaret var mı? diye düşünür ve bulmak niyetiyle Kur'an-ı Kerım'i hatmeder. Fakat bir şey bulamaz.
Rüyasında Peygamber Efendimiz'i (s.a.v,) görür: 'Ya ResulAllah, Allahü Teala (mealen)
" ... Ne yaş, ne de kuru hiçbir şey yoktur ki, muhakkak hepsi kitab-ı mübin (Kur'an-ı Kerim) de olmasın." (Enam Suresi, ayet 59) buyuruyor.Ama ben şu hadisin manasını Allah'ın kitabında bulamadım.' deyince
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) "Onun manasını Yusuf Suresi'nde ara." buyururlar.
Uyanınca bu sureyi okur ve bulur. O ayet Yusuf Suresi'nin 31. ayetidir. (Meali)
" ... Hepsi onu görür görmez çok büyüttüler, kendi ellerini doğradılar ... "
Şehrin kadınları Hz. Yusuf'u (a.s.) görünce fevkalade güzelliği onları meşgul etti de ellerini kestikleri halde bir acı duymadılar.
İşte mü'min, rahmet meleklerini ve cennetteki makamını, içindeki nimetleri, hurileri ve sarayları gördüğü zaman, kalbi onlarla meşgul olacak ve ölüm acısını duymayacaktır.
11 Mayıs 2009
Fazilet Takvimi
Tesniye ,Miftahulkuluub ve Ay Işığı ;Allah razı olsun
evet ölümü anınca bazen çok korkuyorum ölüm anında ailem ve yakınlarımın tepkilerini, mezarda nasıl,ne olucak vb diye düşünüyorum.sonrada Allahtan ümidi kesmeyip,ölümün güzel birşey olduğunu,Allaha kavuşacağımız bir gün olacağını düşünürek ölümü istiyorum.
Allah hepimize hayırlı ömür,hayırlı ölüm versin ve mezarda hepimizin yardımcısı olsun
ölüm istenmez ölümdende kacilmaz.
ölüm hen kavusma hemde ayriliktir-
kavusmadir kisi sevdiklerine kavusur.
ayriliktir hem dünyadaki sevdiklerinden
hemde kavusmasi icap eden ahiretdeki sevdiklerinden ayriiktir.
Alıntı Yapölüm istenmez ölümdende kacilmaz.
ölüm hen kavusma hemde ayriliktir-
kavusmadir kisi sevdiklerine kavusur.
ayriliktir hem dünyadaki sevdiklerinden
hemde kavusmasi icap eden ahiretdeki sevdiklerinden ayriiktir.
ölümü güzel bi şekilde açıkladınız Allah razı olsun,fazla söze gerek yok
alimlere, bilginlere saygımız sonsuz. ancak basit bir insan olarak şöyle düşünüyorum: Rabbimizin rahmet ve bereketi akılların ötesindedir. sınırsızdır. eğer mümin olma şerefine ermişsek, hele ki şu devirde nefsimize hakim olup temiz kalabilmişsek, cennetle müjdelenenlerden olabilmişsek, canımızı yakar mı hiç?
böyle bir kul olmaya çaba gösterelim inşAllah.
inşAllah rabbimin rızasını kazananlardan oluruz.kabir gerçekten korkutucu bazen düşününce çok ürperiyor insan ama kaçış yok er geç o toprağa gireceğiz.rabbim son nefeste imanla huzuruna varmayı nasip eylesin amin.bide şöyle düşünüyorum ölüm güzel olmasaydı ölür müydü peygamber?
duyduğuma göre toprak hergün adımızı 70 kere söylermiş.falanca senide yiyeceğim dermiş.bunun doğruluğundan emin olan varsa yazsın.Allah razı olsun şimdiden.