(http://dusuncekahvesi.files.wordpress.com/2009/06/29th1.jpg?w=300&h=219)
Fecr’in gelişinde düşlemek seni!
Geceye sürgünken;
Gündüze misafir anı gelip çatar…
Mahmurun atıldığı bir Besmele;
Ayağına güç, gözüne yön oluverir.
Şadırvandan gelen misk serininde
Yüzü suyla okşayan bu eller;
Selama durur Kâbe’ye
Bir hamlelik tekbirle…
Azâmetli kıyamla
Arş’a nisbet okunur Fatiha’lar
Âyet’lerin izninden sonra
Keremle can bulan kavis;
O rukû anı!
Cennet sathı tadında
Bir kapanış,
El ayâsına iner sanki kalp!
Secde’nin nurunu avuçlar Âminle…
Ey Ademoğlu uyuma! Kalk!
İşte budur; kula verilmiş RAHMET,
Sel sağanak sorulardan ibret alınacak HİKMET!
Yavuz Şahin