Ben, hüzün katarıyım.
Ağlamaksa,
Ekmeğim, suyum, aşım.
Bir hüzün şehrinden
Diğerine göçerken,
Yükümden arda kalan
Sayfalara sakladığım.
Kimi zaman:
Oğlunu şehit vermiş bir anne, bir eş
Bazense babayım.
Kimi an annesiz bir çocuk düşünür,
Yine ağlarım.
Zira ben;
Hüzün katarıyım.
An olur, aşkına karşılık alamamış...
Bir tutkun olurum.
Yanmışlıklara yanar,
Kendi selimde kaybolurum.
Zira ben,
Hüzün katarıyım.
Elimde değil olsa,
Baharı, sevinci, geleceğe dair, umutlarımı yazarım.
Bazen içinde hastalıktan inleyip,
Onca sıkıntıya rağmen sabreden
Bazense yoksulluğu imtihan bilen
Bir evin penceresinden
Hayata bakar,
Dayanamaz ağlarım.
Zira ben,
Hüzün katarıyım.
Siz hiç ağlamayınız
Yaşlanmasın gözleriniz
Gönül dostlarım.
(feriha)
Hüzün dolu güzel duygularla yazılmış .
Allah razı olsun