(http://img704.imageshack.us/img704/7027/sabaruzgarigulumgitme.jpg)
Ben çocuktum aslında...
Kumdan kalelerim vardı benim.
Çamurdan askerleri olan,
Dayımla beraber yapardık
Bıkmadan usanmadan...
Ben çocuktum aslında...
Ceplerimde bonibon şekerlerim,
Dilimde maziden kalma bir şarkı,
Ve Uludağ'ın ardındaki
devlerim, cücelerim, perilerim...
Ben çocuktum aslında...
Susam sokağına uyanan,
Hatta susam sokağına uyuyan.
Sevdiği tek canavar da,
Kurabiye canavarı olan.
Ben çocuktum aslında...
Kırmızı bisikletim bile vardı,
Tekerleği sürekli patlayan.
Ha birde minik puzzle larım,
Her defasında, bir parçası eksik olan...
Ben çocuktum aslında...
Babamın biricik kuzusuydum..
Her seferinde ondan hızlı okuduğumu sanardım.
Ama her seferinde o kazanırdı yarışı.
Bilemezdim tabi mızıkçılık yaparak satır atladığını...
Ben çocuktum aslında...
Kollarım yara bere içindeydi.
Hangimizin daha çok yarası var diye iddalaşırdık.
Ve sadece düştüğümde ağlardım,
Şimdiki gibi değildi ağlayışlarım...
Ben çocuktum aslında...
İnanmayın siz, hatırlıyorum gerçekten!
Hatta daha dün çocuktum ben!
Ama bugün büyümüşüm,
Farketmeden...!
aiktibas..
Allah razi olsun..
cok güzel bir paylasimdi..
Ben çocuktum aslında...
Babamın biricik kuzusuydum..
Her seferinde ondan hızlı okuduğumu sanardım.
Ama her seferinde o kazanırdı yarışı.
Bilemezdim tabi mızıkçılık yaparak satır atladığını...
Hiç büyümesek... Ne Olurdu ?
Emeğine sağlık güzeldi :)
çok çok güzeldi teşekkürler ... :)
dün çocuk olmak ve farketmeden büyümek..
ınsanlar kendılerını kandırmak ıcın her yaşın ayrı bir güzelliği var deselerde çocuk olomak gibisi var mı?
benim bisikletimin tekeri patlamaz sürekli zinciri atardı e56)) onu yapmaya çalışırken ellerimiz yağ içinde kalırdı.. fg3))
emeğine sağlık kardeşim sağolasın.. sanırım bende çocukluguma döndüm :sas