Siyâsiyat
1. Ulvî ve muazzez olan din, süflî ve kirli siyasete âlet edilemez.
2. Ehliyetli, liyakatli, icazetli, tecrübeli, birikimli, muhlis, muktedir vazifeliler; Kur'ana, Sünnete, ahkâm-ı - şer'iyeye ve ahlak-ı islamiyeye aykırı yollarla olmamak şartıyla siyaseti dinî hizmetlere âlet edebilir.
3. Ekâbir-i Ümmetten Bediüzzaman Said Nursî "Euzü billahi mineşşeytan vessiyase" buyurmuşlardır.
4. Maddî veya mânevî dünya menfaatleri; yâni para, zenginlik, riyaset, şan, şeref, ün, alkış, benliğini tatmin için yapılan siyaset rahmanî değil, şeytanîdir.
5. İslam ahlakı arivizmi (ehil olmadığı halde, her yola baş vurarak ikbal avcılığı yapmak) kabul etmez.
6. Riyasete talip olmak haramdır.
7. Matlup olsa, ehliyet ve liyakati yoksa kabul etmek yine haramdır.
8. İktidar ve riyaset ateşten gömlektir.
9. Hüccetülislam ve Zeynüddin İmamı Gazalî hazretleri, Nizamiye üniversitesindeki kürsüsünü ve müderrisliği terk ettikten sonra Halilürrahman şehrinde Hazret-i İbrahim aleyhisselamın kabrinde Allaha üç söz vermiştir. Bunların biri, "bundan böyle sultanları, devlet büyüklerini ziyaret etmeyeceğim" idi.
10. Siyasette vefa yoktur.
11. Siyaset ve riyaset ateşten gömlek giymektir.
12. Siyasette sadece Resuller ve Nebiler (aleyhimüsselam) hatâ etmez, Allahın çizdiği sınırları geçmez.
13. Sıddikler adaletli siyaset yapmışlardır.
14. Nureddin Zengi ve Selahaddin Eyyubî âdil, muttaqi, sâlih, muhlis, müeyyed sultanlardı.
15. Kafkasya kahramanı Şeyh Şâmil âdil bir İmamdı.
16. Cezayirli Emîr Abdülkadir de âdil bir İslam reisi idi.
17. Hülefâ-i Râşidîn devrinden sonra Kur'ana, Sünnete ve Şeriata en uygun İslamî sistem Osmanlı devletidir.
18. Hulefa ve selâtin-i Âl-i Osmandan nicesi velidir.
19. Devletin adalet sistemi bozulduğu ve ahkam-ı şer'iyeden inhiraf edip ecânib kanunlarını kabul ettiği zaman doğru yoldan çıkılmıştır.
20. Riyaset ve iktidar şehveti, cinsel şehvetten 360 kere fazla ve şiddetlidir.
21. İslam'a dönmüş gibi görünmüş, gerçekte ise dönmemiş Abdullah ibn Sebe', İslam tarihinin en büyük fitnesini siyaset dairesi içinde çıkartmıştır.
22. Siyaset ikiye ayrılır: Rahmanî siyaset ile Tâğutî, Deccalî, Süfyanî siyaset.
23. İslam siyasetinde amaca ulaşmak için her metot ve vasıta mübah değildir, Tâğutî siyasette mübahtır.
24. Riyaset mevkiine bir ceket ile çıkan sâlih Müslüman, ayrılırken bir ceketle (bazen ceketsiz) ayrılır.
25. Gulül haramdır.
26. Beytülmal-i müslimîni israf edenler, hortumlayanlar, zimmetlerine geçirenler, âdil olmayan şekilde dağıtanlar merduttur.
27. Temiz olmayan bozuk bir toplum temiz şekilde idare edilemez.
28. Ehliyetli ve sâlih bir İmam'a biat ve itaat etmeyenler hür Müslümanlar değil, yularlarını şeytana vermiş süfehadır.
29. Müslümanlar, fert ve topluluk olarak yararlarına ve zararlarına olan şeyleri açık ve seçik şekilde bilmiyorlarsa onların iflah olması, necat bulması zordur.
30. Müslümanları bırakıp da kafirleri dost ve velî edinenlerin yaptığı siyaset şeytanîdir.
31. Siyaset konusunda Rabbanî ulemayı, fukahayı, kâmil mürşidleri bırakıp da insî şeyâtinin peşinden gidenlerin enfleri kazurattan hâli olmaz.
Mehmet Şevket EYGİ - 19 Şubat 2012 Pazar