Zikretmek, Allahü teâlâyı hâtırlamak demektir. Bu da, kalb ile olur. Zikredince, kalb temizlenir. Yani kalbden dünyâ sevgisi çıkar, Allahü teâlânın sevgisi yerleşir. Kalb hastalığının ilâcı, İslâmiyetin emirlerine uymak, yasaklarından sakınmak ve Allahü teâlâyı çok zikretmek yanî ismini, sıfatlarını hâtırlamak, kalbe yerleştirmektir. Ahzâb sûresinin 35. âyetinde meâlen;
(Allahı çok zikreden erkeklerin ve kadınların günâhları affolur ve çok sevâb verilir) buyuruldu.
İmâm-ı Rabbânî hazretleri, bir talebesine hitaben buyuruyor ki:
“Ey oğlum! Bu zamânınız fırsattır. Fırsat da, büyük ni’mettir. Sıhhat ile ve üzüntüsüz geçen vakitler, bulunmaz ganîmettir. Her sâati Allahü teâlâyı zikretmekle geçirmelidir. Resûlullaha uygun olan her iş, hattâ alışveriş bile zikir olur. O hâlde, her hareketin, her duruşun, Resûlullaha uygun olması lâzımdır. Böylece, hepsi zikir olur. Zikir demek, gafleti tardetmektir. Yani Allahü teâlâyı hâtırlamaktır. İnsan her hareketinde, her işinde, Allahü teâlânın emrini ve yasağını gözetince, emir ve yasakların sâhibini unutmaktan kurtulur ve dâim zikretmiş olur.”
16. yüzyılda yaşamış olan Alvan Hamevî hazretleri, sevdiklerinden birine hitaben buyuruyor ki:
“ONLARIN YOLUNDA YÜRÜ!”
“Ey kardeşim! Bir rehber ara! Bâzı kimselerin o büyükler hakkındaki sözlerine değer verme! Bunu bulamazsan, âlimlerden, Resûlullah efendimizin mübârek hayâtını, Eshâbının, Tâbiîn ve bu büyüklerin yolunda gidenlerin hayatlarını öğren, onların yürüdüğü yolda yürü! Bu sûretle onların kavuştuklarına kavuşursun. Mezhebinin imâmı olan zâtın yolunda yürü ve ona uy! Zamânımızdaki âlim geçinen bozuk îtikât sâhiplerine aldanma, onlara uyma, yaklaşma ve onların meclisinde bulunma!
İbn-i Atâ hazretleri, Hikem isimli eserinde;
‘Kendi nefsinden râzı olmayan câhille berâber bulunman, nefsinden râzı olan âlimle berâber olmaktan hayırlıdır, iyidir. Hâli ile sana fayda vermeyen kimseyle arkadaş olma. Takvâ ehlinin, haramlardan kaçanın kölesi, hizmetçisi ol, onu sev. Belki, Allahü teâlâ bu vesîle ile seni onların arasına katar’ buyurmuştur.
Kur’ân-ı kerimde Yûnus sûresinin 62-64. âyetlerinde meâlen;
(Biliniz ki, Allahü teâlânın evliyâsı için azap korkusu yoktur. Nîmetlere kavuşmamak üzüntüsü yoktur. Onlar îmân edip takvâya ermiş olanlardır. Dünyâ hayâtında da âhirette de onlar için müjdeler vardır) buyuruluyor.
Ey kardeşim! Devamlı Rabbini zikret, an, hatırla. Kur’ân-ı kerimde Âl-i İmrân sûresinin 41. âyetinde meâlen;
(Rabbini çok an), Ahzâb sûresinin 41. Âyetinde meâlen;
(Ey îmân edenler! Allahü teâlâyı çok zikrediniz. Her zaman hatırlayınız. Hiç unutmayınız), Ra’d sûresinin 30. âyetinde de meâlen;
(İyi biliniz ki, kalbler, Allahü teâlânın zikri ile itmînâna, râhata kavuşur) buyurulmaktadır.
Zikirde çok faydalar vardır. Zikreden kimsenin kalbi parlar, nûru artar. Zikrin, tesbih yani Sübhanellah, tahmid yani Elhamdülillah, tekbir yani Allahü ekber ve tehlîl yani La ilâhe illAllah söylemek gibi çeşitleri vardır. En üstünü tehlîldir. Çünkü Peygamber efendimiz;
(Zikrin en üstünü Lâ ilâhe illAllahtır) ve (Lâ ilâhe illAllah sözü Cennetin anahtarıdır) buyurmuştur.
İnsan, kelime-i tevhide, Peygamber efendimize şehâdeti de ekleyerek söyleyip mânâsına inanmakla Müslüman olur. Onunla ebedî Cennette kalır. Onun sebebi ile kul, Cehennemden kurtulur. Zira;
‘Zikretmek sebebiyle insanda Rabbinin sevgisi hâsıl olur. Bir şeyi çok anan, onu çok sever’ buyurulmuştur.”
GAFLETTEN KURTULMAK!..
Netice olarak, zikir demek, kendini gafletten kurtarmak demektir. Gaflet ise, Allahü teâlâyı unutmak demektir. Zikir, yalnız Kelime-i tevhîdi söylemek ve tekrâr tekrâr Allah demek değildir. Her ne şekilde olursa olsun, kendini gafletten kurtarmak, zikir olur.
İslâmiyetin emirlerini yapmak ve yasaklarından sakınmak, hep zikirdir. İslâmiyetin emirlerini gözeterek yapılan alışveriş de zikirdir. Çünkü bunları yaparken, emirlerin, yasakların sâhibi hep hâtırlanmakta yani gaflet gitmektedir...
Osman Ünlü
"... Allah'ı çokça zikredin; umulur ki felaha (kurtuluşa ve umduklarınıza) kavuşmuş olursunuz." (Cuma Suresi, 10)
Mümin, varlığını ve hayatını Rabbine adar. Beklentisi sadece O'nun rızasına, rahmetine ve cennetine kavuşmaktır. Dünya hayatında yine 'Rabbi için sabreder', O'na güvenip dayanır. Bilir ki; gökten yere her işi düzenleyip kontrolü altında tutan, gizlinin gizlisini ve içindekini görüp bilen Yüce Allah'tır. Her işinde, izlediği her görüntüde Allah'ın üstün aklını, hayranlık uyandıran benzersiz yaratma sanatını ve sonsuz gücünü görüp, üzerinde derin düşünür. İnsan için tüm bunları görebilmek, tefekkür etmek, dile getirmek de büyük bir nimet ve ibadettir. Allah'ı anmak, insanı tüm kötülüklerden arındıran, kalbe güven duygusu ve huzur indiren, ebedî hayatta da –Allah'ın dilemesiyle-insanın kurtuluşa ulaşmasına vesile olacak olan en önemli yollardan biridir.
Çünkü; "... Allah'ı zikretmek ise muhakkak en büyük (ibadet)tür..."(Ankebut Suresi, 45)
İnsanı, 'Allah'la dost' kılacak önemli ibadettir Allah'ı zikretmek. Allah'ın nimetini ve rahmetini hatırlayıp O'na yöneldikçe, sürekli ibadet durumunda olur, Allah'a daha yakınlaşırız. Olaylar karşısında paniğe kapılmaz, öfkelenmez, üzülmeyiz. O'ndan gelen her şeyi sabırla ve nezaketle karşılarız. Gafillerden olmamak için Kur'an'ın, "Rabbini, sabah akşam, yüksek olmayan bir sesle, kendi kendine, ürpertiyle, yalvara yalvara ve için için zikret. Gaflete kapılanlardan olma. (Araf Suresi, 205) emrine itaat ederiz.
Yapılan her işin hikmeti, onun, Allah rızası amaçlanarak yapılması iledir. Müminler bu ahlâkı korumaya çalışırlar. "(Öyle) Adamlar ki, ne ticaret, ne alış-veriş onları Allah'ı zikretmekten, dosdoğru namazı kılmaktan ve zekatı vermekten 'tutkuya kaptırıp alıkoymaz'..." (Nur Suresi, 37)
İnsan, hayat boyunca mutluluğu yakalamak amacıyla birçok yönteme başvurur. Tatil yapar, eğlenir, arkadaşlarıyla buluşur, güzel mekânlarda lezzetli yemekler tadar.... Kendisini bunlarla oyalar ama huzur ve mutluluğa kavuşamaz. Dünyevî, nefsanî yollar insanı suni mutluluklara götürür. O mutluluk da geçicidir, sonludur; insan ruhu bundan lezzet almaz aksine daralır. Ruh ancak Allah aşkıyla can bulur. O zaman beden de canlanır, dirilir.
İnsanın Kur'an dışı davranışlarının altındaki sebep, Allah'ı zikretmede gösterdiği gevşekliktir. Allah'ın emirlerine karşı titiz olmayan kişi, zaman zaman öyle hatalar yapar ki, bir süre sonra kendisi bile nasıl yaptığına hayret eder. Bu olmadık hatalar, kişinin o an Allah'ı unuttuğunun işaretleridir. Allah'ı anma konusundaki gafletin boyutları, iman için büyük tehlikedir.
Kendileri Allah'ı unutmuş, böylece O da onlara kendi nefislerini unutturmuş olanlar gibi olmayın. İşte onlar, fasık olanların ta kendileridir." (Haşr Suresi, 19)
Kulluğunun bilincinde olan insanın zikri de gönüldendir, derindir. Allah'ı sürekli hatırında tutmak, O'nun ayetlerini tefekkür etmek insanın aklını ve şuurunu açık tutar.
Allah'ı anmadığımız an zayıf düşeriz. O'nu anmak kalbimize hoş gelir, ruhumuzu açar. Allah'ın zikri insanın beyin hücrelerine işler; huzur ve bereket gelir.
"Allahım! Seni anıp zikretmek, nimetine şükretmek, sana lâyık ibadet etmek için bana yardım eyle!" (Ebû Dâvûd, Vitir 26-Nesâî, Sehv 60)
Fuat Türker. Habervaktim.com