Ya biz binde bir karsimiza çikan dostluk, arkadaslik, sevgililik firsatlarini ne yapiyoruz? Aksam üstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayip miril miril konusabilecegimiz, omuzumuza
dolanan bir kolun, basimizi yaslayabilecegimiz bir omuzun, belimizi kavrayan bir elin, uzun yollara dayanikli asklarin sahibi karsimiza çiktiginda taniyabiliyor muyuz onu, degerini biliyor, biricikligini,
benzersizligini anlayabiliyor muyuz?
Yoksa hayati sonsuz,firsatlari sayisiz sanip kendimizi hep ileride bir gün karsilasacagimizi sandigimiz bir baskasina, bir yenisine ertelerken hayat yanimizdan geçip gidiyor mu?
Karsimiza zamansiz çikmis insanlari yolumuzun disina sürerken bir gün geri dönüp onu deliler gibi arayacagimizi hiç hesaba katiyor muyuz?
Hayat her zaman cömert davranmaz bize,
tersine çogu kez zalimdir,
her zaman ayni firsatlari sunmaz, toyluk zamanlarini
ödetir. Hoyratça kullandigimiz arkadasliklarin, eskitilmeden yiprattigimiz dostluklarin,savurganca harcadigimiz asklarin hazin hatirasiyla yapayalniz kaliriz bir gün.
Bir aksamüstü yanimizda kimse olmaz, ya da
olanlar olmasi gerekenler degildir.
Yildizlarin bizim için parladigini göremeyen gözlerimiz, gün gelir hayatimizdan kayan
Yildizlarin gömüldügü maziye kilitlenir.
Kedilerin özel bir anini yakalamak gibidir kendi hayatimizdaki olaganüstü anlari ve olaganüstü kisileri yakalamak. Bazilarinin gelecekte sandiklari "bir gün" geçmiste kalmistir oysa; hani su karsidan karsiya geçerken, trafik isiklarinda rastladigimiz, omuzunuzun üzerinden söyle bir baktiginiz sonra da bosverip
"Nasil olsa ileride bir gün tekrar karsima çikar."
dediginizdir.
Oysa tam da o gün bu zalim sehri terketmistir o,
bos yere bu sokaklarda aranirsiniz...
:x :x :x :x :x
ÇOK GUZEL YAZMIŞSIN BRAVO
İNSAN KENDİNİN ZALİMİDİR
ŞU DOSTLARIMIZIN KIYMETİNİ BİLİN ARKADAŞLAR