SEN GİTTİĞİNDE
Sen gittiğinde;
İstanbul’a yağmur yağıyordu,
Ben ağlıyordum...
Gece gibi karanlık ve yalnız
kaldırımlara; Düşerken göz yaşlarım,
çocuk hüznü yüzümde;
Sesler geçer yanımdan,
suskunluğuma inat...
Sen gittiğinde;
İstanbul’a yağmur yağıyordu,
Ben ağlıyordum...
Sararan bir yaprak gibi,
düşerken içimden;
Cam kırığı ağrılar girer yüreğime...
Bir kez dönüp bakmazsın.
Sen gittiğinde;
İstanbul’a yağmur yağıyordu,
Ben ağlıyordum...
Takvimden düşen yapraklar
gelir saçlarıma konar, yüzümde
çizgiler derinleşir;
Yeni yaralar açılır yüreğimde...
Sen gittiğinde;
İstanbul’a yağmur yağıyordu,
ben ağlıyordum...
Çığlık çığlığa gider gençliğim,
kış gelmiş gibi;
Şakaklarıma kar yağar
yaşam içimden akar...
Başka rüyalara koşarsın.
Sen gittiğinde;
İstanbul’a yağmur yağıyordu,
benimle beraber;
İstanbul ağlıyordu...
Atila IŞIK
Gitmiştin...!
hüzne çalan bir sonbahar gecesinde
düş vurgunu yüreklerin senfonisiydi gidişin
hicran sararken bu bitimsiz geceyi
gözlerimden süzülüyordu ömrüm
dışa vuramadığım bir iç çekiş gibi
yedi tepe diz çöküyordu önünde...
gitmiştin..!
uzaklardaydın
aynalara mıhlanıp kaldıkça ağlayan suretim
kan kırmızı bir ruj gibi dudağımda dondu ismin
göçlere suskun bir şehir gibi
ıslandı gözlerim inim inim
ve ben hala sana gelen yollarda.
yüreğime çektiğin sır perdesinde gizliydim..
şimdi mevsim kış
yüreğime yağan karlar saklıyor seni
artık hangi yaşam içine barındırır beni,
sensiz yarım kalmaz mı vuslatlar
oysa yakamozlara sarılamak vardı seninle
sonsuz mavilikte aşkın tadına varmak
yanmak vardı İliklerimize işleyen aşk denizinde...
şimdi avuçlarımda açıyor kan çiçekleri
şimdi sürgünüm gitmelerine
içimin yollarında gezindikçe ayak izlerin
yürekledirir bu bitimsiz eziyeti
sahipsiz yalnızlığıma ilişir ellerin
nemlenir önümde duran anıların her biri
karanlığa boyanırken gecenin gözleri
sen hala gönül yakan bir kor gibi
gözlerimden süzülürsün yağmur misali..
"seni çok özlüyorum...!
sana varmak için tırmandığım yokuşlarda,
gelişin bir mahşer günü de olsa bekleyeceğim..."
12.Ağustos.2006
Seval Kemertaş
__._,_.___
giden...
herşeyi maziye gömüp yeni bir yaşama
yeni sayfalar eklemektir..
kalan ...
mazisiyle birebir günbegün hesaplaşmaktadır..
giden..
başka diyalarda hüznü içine katmer katmer yudumlayarak bırakıp gidendir
kalan..
çaresizliğin karanlığın içine gömer.....