CAN TANEM
sonsuz boşluğunda gökyüzü yalnızlığına mahkum edilir ay ışığı
gün doğumu beklenirken
kavuşmalara kurulur saatler
narin bir çiçek gibi savrulan rüzgarla
ruhlara fısıldanan ses olursun
önce hafif bir rüzgar
ve ardından toz toprak ile kopan fırtınanın kapattığı
aşılmaz ve geçit vermez yollar
dört bir yana saçılan sözleri koyup koynuna
yüreklere yaşam olursun
veda etmeye hazırlanan sıcak günlerden kalma
bu son yaz ikindisinde
kavuşmalar gibi yol yorgunu yağmurlarla
saçlara dokunursun
efkar demlenirken gözlerde
kor alevler içinde yürekler üşür
yalnızlık kara bir gölge gibi sevdalar üzerine düşer
renkler siyaha döner
bilinmedik renkler içinde
eskitilmiş geceden sonra doğan güneşle beraber
gök kuşağından süzülen ışık olursun can tanem
Atila IŞIK